Skyline

Skyline

Zomerschaak 2019

Het begin van dit stukje heb ik al eens eerder geschreven, maar omdat ik vermoed dat ik de enige ben die dit nog weet, lijkt mij het geen probleem het nog eens te doen. Zo begon het.
Het was warm, maar niet ver: the place to be was Dieren. In Dieren, moeten jullie weten, dames en heren, leden en lezers, worden in de juli maand een paar heel appetijtelijke toernooien voor ons georganiseerd. Dat begint met het seniorentoernooi, waar zo langzamerhand zo’n beetje de hele club aan kan meedoen, want je moet 50 zijn of ouder om je ervoor te kunnen inschrijven. Ben je dat en doe je dat, dan word je ingedeeld in een groep van 12 die uit 10 of 12 medeschakers bestaat die ongeveer dezelfde rating hebben als jij. Daar speel je dan vijf partijen tegen. 

Dit jaar waren het Fred en ik die eraan deelnamen. Erg succesvol waren we niet. Fred eindigde met 3 uit 5, ik met 2½ uit 5. Heel erg treurig werd ik van een partijtje waarbij ik met zwart twee openingssystemen door elkaar haalde en al meteen twee pionnen kwijtraakte. Toen ik op de tiende zet ook nog een Loper weggaf, gaf ik maar op. Zo had ik wel wat aan mijn middag.
Dit seniorentoernooi eindigde op vrijdag, de maandag daarop ging het Open Nederlandse Kampioenschap van start. In dat kader wordt er van alles en nog wat georganiseerd: negen-, zes- en drierondige toernooien, rapid-, snel- en simultaanschaak, enz.

Albert deed mee aan het zesrondig toernooi, verloor zijn eerste partij en speelde daarna hoofdzakelijk tegen kinderen die geen of een heel lage rating hadden en aan dit toernooi meededen om daar verandering in aan te brengen. Dat deze intentie ten koste van de rating van Albert ging is natuurlijk niet zoals het hoort. Oom leert zijn neefje schaken en niet andersom.

Fred had zich ingeschreven voor de C-groep van de negenrondige toernooien en ging als een speer van start. Na 6 ronden stond hij met 5½ punt en een TPR van 1908 in een groep van 53 op een gedeelde eerste/tweede plaats. Toen kreeg hij, met Wit, de Portugese variant van het Scandinavisch tegen en hoewel ik hem al zo vaak verteld heb dat op 3. .., Lg4; 4. Le2 een suffe zet is, speelde hij hem toch, dus toen ik ’s avonds op de site keek wat van zijn partij het resultaat was geworden, was ik niet verbaasd dat hij verloren had. Ook de partijen daarna verloor hij en hij eindigde als 14e.
In het stukje dat Fred zelf schreef over zijn optreden, stipte hij aan dat hij won van een jongeman die uit het toernooi gehaald vanwege vermoedelijk spieken op zijn smartphone. Daar zit nog een heel verhaal aan vast en dat kun je lezen als je (straks) hier klikt.

Albert en ik hadden zich ook ingeschreven voor de vierkampen.
Vooral aardig aan deze vierkampen is dat je op basis van sterkte wordt ingedeeld. In mijn groepje bijvoorbeeld was het verschil tussen de hoogste en de laagste rating  zo’n 40 punten. Dat levert over het algemeen boeiende partijen op met wisselende kansen en iemand die alle drie zijn partijen wint is een zeldzaamheid.
Albert revancheerde zich voor de magere resultaten van de week daar voor, werd met 2½ uit 3 groepswinnaar en won een flink deel van de Elopunten die hij nog maar net had ingeleverd weer terug.
Ik scoorde ook 2½ uit 3, maar werd gedeeld eerste en moest de buit delen met de man tegen wie ik remise had gespeeld. De twee partijen die ik won hadden een wel eigenaardig verloop en als je daar benieuwd naar bent, klik je hier.