DSG
1 – Theothorne 2 : 4½ - 1½
DSG 2 – Groenlo : 1½ - 2½
Nog
mooier zou het zijn geweest als het tweede er weer een gelijkspel uit had
gesleept, want het begon veelbelovend. Albert
lokte een vrij riskante slagwisseling uit die echter goed voor hem uitpakte en
daarna maakte hij het bekwaam af. Steffen
en zijn tegenstander manoeuvreerden hun troepen dicht tegen elkaar aan, maar
beiden hadden noch een plan noch de moed de beuk erin te gooien, dus werd het
remise. Fred ging, zoals hij dat de
laatste tijd steeds doet, fris en monter ten aanval. Dat zag er veelbelovend
uit, maar zijn tegenstander verdedigde zich bekwaam. En zoals dat zo vaak gaat
als je aanval niet doorslaat: dan verlies je. Chiel tenslotte hield de boel lang in evenwicht, maar kwam geleidelijk
onder druk te staan.
Toen
verloor hij een pionnetje en wat later verloor hij er nog één en dat was er net
één te veel.
Het
eerste had een fijne avond. Jan kwam
niet best uit de opening, maar wist daarna een paard te winnen en even later
ook nog een Loper en een pion. Toen zijn zwaar ademende tegenstander ook nog
een Toren cadeau gaf, hield deze het voor gezien. Ook Paul was vrij snel klaar. Met Wit trok hij ten aanval, bouwde
dreiging na dreiging in de stelling en ging daarmee door tot zijn tegenstander
bezweek. Bij Henk ging het er lang
om wie zijn stelling het fijnst kon opbouwen. Toen beide heren hun stellingen
hadden betrokken, had Henk de keus om met zijn Dame de vijandelijke linies
binnen te dringen of om een pionnetje te verdedigen. Hij koos voor het laatste
en dat kostte hem een toren. Gezien de ontwikkelingen op de overige borden leek
het toch nog een spannende avond te worden. Maar gelukkig, bij Joop, bij wie het lang gelijk opging, kantelde de
partij (hoe dat gebeurde is me helaas ontgaan), waarna Joop met een fraaie
aanval mat forceerde. Ben kwam niet
in zijn spel en liep de hele partij achter de feiten aan. Maar hij verdedigde
zich taai en toen zijn tegenstander geen eindspelspecialist bleek te zijn,
sleepte hij toch nog een remise uit het vuur en was voor ons team de buit
binnen.
En
toen was alleen Patrick nog bezig.
Die trof aan bord één Theothornes geheime wapen: een al wat oudere vrouw met
een weelderige bos grijs haar en van die blauwe ogen waar je, als je er eenmaal
in gekeken hebt, niet meer van loskomt.
Patrick onderschatte haar dan ook en
hij kwam in een moeilijk eindspel terecht. Maar Patrick, de blik terecht star
op het bord gericht, wist in het voordeel te komen en opgelucht haalden wij
adem. Niet lang echter, want zijn tegenstandster plaatste een verrassende
Dame-uitval die haar een pionnen opleverde en wij vreesden met grote vreze.
Niet lang echter, want toen zij met haar Koning naar een verkeerd veld ging,
bracht Patrick haar in zetdwang, dwong haar zijn op promotie staande vrijpion
op de b-lijn op te halen en marcheerde in de tussentijd met zijn Koning naar de
ander kant van het bord om daar haar laatste twee pionnen op te halen, waarna de laatste van hem, een randpion!, vrije
doorgang naar zijn promotieveld had.
Dat
was een mooi besluit van een mooie avond.
