Voor meer informatie over het ONK 2017 (KLIK HIER)
En voor de website (KLIK HIER)
Skyline
Play-offs en zomertoernooi
Play-offs
Omdat
Tony de eerste cyclus won en Patrick de tweede, zijn er dus play-offs nodig. Nu
is in het verleden besloten dat, als zulks het geval zou zijn, de twee winnaars
zouden worden aangevuld met het duo dat, over beide cycli gerekend en geen
cycluswinnaar zijnd, het hoogst eindigt. Wie dat zijn, beslist het
Rokadeprogramma. Dit jaar waren dat Robbie en Paul. Maar zoals hij dat al vaker
heeft gedaan, Paul bedankte voor de eer. Nummer vijf, Fred was met vakantie en
nummer zes, Joop, lag even in het Slingeland. Even zag het er naar uit dat
we dan maar een jeugdlid zouden moeten
vragen het drietal te complementeren, maar gelukkig, Robbie bleek over
onvermoede diplomatieke gaven en grote overredingskracht te beschikken en wist
Paul ertoe te bewegen van zijn recht gebruik te maken, zodat er nu om het
clubkampioenschap wordt gespeeld door de vier die zich dit seizoen duidelijk de
sterkste hebben getoond.
Paul
trof in de eerste ronde Tony. Dat ging geruime tijd gelijk op, tot hij bij een
geplande afruil een verraderlijk tussenzetje van Tony over het hoofd zag.
Patrick
vergat even dat Robbie onder de druk uit kon komen door lang te rokeren.
Aarzelend tussen aanvallen of verdedigen, koos hij voor de aanval en offerde
een Paard waarna hij een gevaarlijke mataanval kreeg. Die wist Robbie af te
slaan, maar herhaling van zetten kon hij niet voorkomen.
Play-offs,
uitslagen ronde 1
Tony – Paul 1 - 0
Patrick - Robbie ½ -
½
Het zomertoernooi
Op
de eerste avond was de opkomst minimaal. Drie leden met vakantie, één lid in
het ziekenhuis, twee leden met andere verplichtingen en vier leden die met een
andere competitie bezig zijn: zo blijven er maar weinig over.
De
uitslagen:
Ronde 1;
Derk Jan – Chiel 0 - 1
Erik – Albert 0 – 1
Jan
oneven
Ronde 2;
Chiel – Erik 1 - 0
Jan – Derk Jan 1 – 0
Albert
oneven
Stand
1.
Chiel 2 punten
2/3
Albert en Jan 1½ punt
Bevrijdingstoernooi Wageningen.
Zo
sterk als deze 69ste editie was dit toernooi nog nooit bezet. Er
deden maar liefst acht grootmeesters aan mee en vier internationale meesters en
Fred en ik ook. We deden dan wel niet mee met de hoofdgroep en ook niet met die
daaronder, maar in de groep daaronder die tevens de laatste en de laagste was.
Wij begonnen daarin veelbelovend en als ik “wij”zeg, bedoel ik vooral Fred die
met 2½ uit 3 imponerend van start ging. Zelf deed ik het iets minder: ik won
van twee kinderen waarvan er één waarschijnlijk net geleerd had hoe de stukken
lopen en verloor kansloos van een gevorderde tiener. Daarna begonnen de
machines te haperen of beter: vielen zij nagenoeg stil. Fred won niets meer, ik
won (in grootse stijl) in ronde vier, maar verloor (ondanks mijn grootse stijl)
de volgende twee partijen. En toen kwam ronde 7, de slotronde, waarin mijn
tegenstander een meisje van een jaar of vijftien was.
Dat
partijtje zal ik nooit vergeten, al zou ik dat wat graag doen. Maar telkens als
ik tegen mezelf zeg: “Vergeet dat partijtje toch’, moet ik er weer aan denken
en staat het nog dieper in mijn geheugen gegrift en het helpt ook niet als ik
iets anders tegen mezelf zeg, bijvoorbeeld: ‘” Lekker weertje vandaag! Echt
weer om eens een eindje te gaan fietsen,“
want ik ben nog niet bij de IJsselkade of ik heb het partijtje al weer
nagespeeld en zo gaat het ook bij het aardappelschillen, nagelknippen en al die
andere bezigheden waarvan de uitvoering geen speciale concentratie vergt. Het
ziet er naar uit dat ik met het partijverloop zal moeten leren leven.
Nu vraag je je natuurlijk af wat er met die partij aan de hand is, dat ze zo door mijn hoofd blijft spoken.
Wie daar echt in geïnteresseerd is, kan het partijtje opzoeken in onze database,
Dat
kost je ongeveer 15 seconden. Hier wil ik er alleen nog dit over zeggen: als je
de komende tijd iemand in het Doesburgse straatleven iemand ziet lopen met een
(schaak)bord voor zijn kop, dan ben ik het.
Jan.
Abonneren op:
Posts (Atom)