A star is born
Ook
dit jaar waren Henk, Fred, Albert en Jan weer van de partij. Henk doet al
langer aan dit toernooi mee, de andere drie gaven vorig jaar voor het eerst
acte de présence en dat was hun om drie redenen goed bevallen.
Ten
eerste: je hoeft, bij seniorentoernooien, niet bang te zijn dat je tegen een
kind moet met een rating van 833 waarvan je verliest.
Ten
tweede: de groepen van twaalf worden ingedeeld op basis van je rating. Je
speelt dus tegen mensen van ongeveer je eigen sterkte.
Ten
derde: dichter bij huis kun je geen toernooi spelen.
Bovendien
hadden Albert en Fred meteen maar hun groep gewonnen, dus die bewaarden een extra
prettige herinnering aan hun eerste optreden.
Vol goede moed en zin traden zij en wij dan ook aan voor de 45ste aflevering, maar voor de helft van onze afgevaardigden viel het niet mee moed en zin erin te houden.
Laten
we bij Henk beginnen. Die had de
pech dat hij net in groep drie geplaatst was, waarin hij de laagste rating had.
De eerste twee partijen verloor hij dan ook, toen volgde een overwinning,
daarna weer een nederlaag en in de laatste ronde had hij een bye, waardoor hij
toch nog met twee punten op een tiende plaats eindigde. Spijtig lijkt mij wel
dat dit uitje hem zo’n twintig ratingpunten heeft gekost.
Fred
speelde in groep vijf, een groep hoger dan vorig jaar, en hij begon met winst
in de eerste en verlies in de tweede ronde. Daarna scoorde hij twee
winstpartijen, wat als gevolg had dat hij bij winst in de laatste ronde op een
gedeelde eerste plaats zou kunnen eindigen. Maar zo ging het niet. Fred
verloor, eindigde als vierde en boekte een lichte ratingwinst.
Jan kwam de klap niet meer te boven en gaf de ene na de andere betere stelling weg. Pas in de laatste ronde wist hij de betere stelling te verzilveren, maar met één punt eindigde hij ongedeeld als laatste en kon hij ruim 45 ratingpunten inleveren.
Albert verloor
zijn volgende partij, maar wist in ronde drie en vier te winnen en stond
daardoor met drie punten op een gedeelde 2de en 3de
plaats, een half punt achter nummer 1.
Alles
was dus mogelijk. In de slotronde moest Albert tegen de koploper, de man met
wie hij op gelijke hoogte stond tegen nummer 4. Nummer 4 won, nu moest Albert
nog winnen. In gewonnen stand gaf hij een Toren weg, maar gelukkig had hij nog een
vrijpion die door kon lopen, want zo gewonnen stond ie. En toen was ie eerste,
potverdorie!, met een TPR van
en
een winst van 50 ratingpunten. Geweldig, Albert! Gefeliciteerd!