Ter gelegenheid van ons 150 jarig bestaan hebben we een snelschaaktoernooitje gespeeld. (5 m.p.p.p.p.)
Robbie was de overtuigende winnaar.
Zie voor de uitslagen van onze snelschaaktoernooien:
Skyline
Patrick, Kampioen Fischer Random Schaak
Voor de uitslagen en stand: ga naar Interne Competitie en Fischer Random Schaak of KLIK HIER
Jaap, kampioen interne competitie 2023
Na een play off tussen Jaap, Paul, Joop en Albert, was het Jaap, die na 3 rondes de meeste punten verzameld had.
In ronde 1 haalde Jaap de winst tegen Albert, terwijl Joop remise speelde tegen Paul.
In de tweede ronde versloeg Albert Joop. In deze ronde plaatste Paul de arbiters voor een probleem, door op te geven, maar na bestudering van de eindstelling bleek, dat Jaap geen winstkansen meer had. Dus werd het toch remise.
In ronde drie stelde Jaap het kampioenschap veilig door van Joop te winnen. Albert won op tijd van Paul, hetgeen leidde tot onderstaand eindresultaat.
Albert 2
Paul 1
Joop ½
Gefeliciteerd Jaap
en we kijken uit naar de simultaan in het nieuwe seizoen.
Jaap, de rapidkampioen 2023
Wat ik toch wel een teleurstelling vind, dat is als de te kloppen man niet te kloppen blijkt. Je denkt: ook een te kloppen man moet toch weleens een penning over het hoofd zien, met een achtergebleven pion zitten, in zetdwang komen, een Loper hebben die vaststaat achter zijn pionnenketen. Maar dan ken je onze te kloppen man niet. Hij niet. Of misschien wel, maar zagen wij dat niet. En daarom was hij niet te kloppen. Hoogst onverkwikkelijk.
De tweede avond ging hij op dezelfde wijze verder. In de vijfde ronde versloeg hij Chiel. In de zesde leek het erop dat hij tegen mij zijn eerste punt zou verliezen, maar hier toonde Jaap zijn andere sterke kant nl het eindspel, waarin hij duidelijk gewiekster speelde dan ik. De zevende en laatste ronde was slechts een formaliteit, maar daarin toonde Jaap zijn eerzuchtige, op winst beluste kant en versloeg hij Paul voor de tweede maal.
Als je met 7 uit zeven eerste wordt, ben je niet alleen een niet te kloppen man, maar ook een waardig kampioen.
Gefeliciteerd, Jaap.
SMB2 – DSG1: 3 – 3
In de veronderstelling dat de wedstrijd om 20.00 zou beginnen, waren wij onaangenaam verrast toen bij het betreden van de speelzaal bleek dat onze klokken al ruim een kwartier liepen. Dat de teamleider van de thuisploeg ons in een uitnodiging had moeten laten weten dat er op deze locatie om 19.30 wordt begonnen, werd geen argument gevonden en bovendien stond die eikel(1346) nog te liegen dat ie het wel had gedaan. De klokken werden dus niet teruggezet. Deze tegenstander diende dus vernietigend verslagen te worden, in het bijzonder (1346). Zo ging het dus niet.
Frank (2116)
trof met Wit aan bord 1 Lucas de Jong (1670). Deze Lucas is heel slechtziend of
blind en het spelen tegen tegenstanders met deze handicap is vanwege al het
gedoe dat dat met zich meebrengt geen
pretje, zeker niet als ze ook nog behoorlijk kunnen schaken. Frank echter liet
zich niet van de wijs brengen, bouwde rustig een solide stelling op, oefende
wat druk uit op die van (1670), er leek voor de toeschouwende leek niet veel
aan de hand, maar richting eindspel volgde er een afruil waarna Frank ineens
een vrijpion bleek te hebben die beslissend werd.
Jaap (1671)
moest het met Zwart opnemen tegen (1700) en hij had er weer zin in. Al gauw
bereikte hij vanuit een ongebruikelijke opening een stelling zoals je die niet
vaak tegenkomt in een reguliere schaakpartij, maar die een kolfje naar zijn is
en voor de tegenstander niet. Die legde dan ook al snel het loodje.
Ben (1439)
zag zich tegen (1615) al in de opening gedwongen om met zijn Koning richting
midden van het bord op te rukken om daar een bedreigd stuk te dekken. Dat kon
natuurlijk niet goed aflopen en dat liep het ook niet.
Bij mij (1441) en
(1406) verdwenen in hoog tempo alle stukken van het bord, waarna de pionnen in elkaar geschoven stonden en we
allebei nog een Loper hadden die nutteloos achter dat pionnenhekwerk stond.
Remise dus.
Albert (1416)
begon, zoals hij dat wel vaker doet, met het Italiaans (e4, Pf3, Lc4) en na 15
zetten zag het er best veelbelovend uit. Toen kwam (1465) met een aantal
Paardzetten, waarop Albert niet goed reageerde.
Vijf zetten later kon hij, bij een massale aanval op zijn Koningsvleugel geen
kant meer uit en gaf dus op.
Joop (1394),
die om 18.40 ruw van zijn avondeten werd weggehaald omdat Patrick op het
laatste moment had afgezegd, speelde tegen (1346), ja, die dus, de partij van
zijn leven en dreigde hem van het bord te vegen. Gedegen spelend, slim
afruilend, gewiekst combinerend, bereikte hij een eindspel waarin hij een Toren
meer had en glad gewonnen stond (+6,00 volgens Fritz). Maar toen begon de
machine te haperen en in plaats van de genadeklap uit te delen, ging Joop de
verdediging in en gaf hij (1346) de kans om met twee verbonden vrijpionnen op
te rukken. Dat had nog slecht voor Joop kunnen aflopen, maar gelukkig
accepteerde (1346) remise.
En zo werd het dus 3 -3.
Jan
Jaap kampioen van periode 2.
Lang zag het er naar uit dat ik ook de tweede periode zou winnen. Maar in de negende ronde verloor ik van Paul en speelde Jaap remise tegen Patrick, waardoor hij mij tot op één punt naderde. De beslissing moest dus in ronde 10 vallen, want in ronde elf spelen we allebei een SOS-wedstrijd. Jaap moest het daarin opnemen tegen Chiel, ik tegen Albert. Chiel deed niet wat ik hoopte en liet al snel zijn Dame pennen en ook Albert beantwoordde niet aan mijn verwachtingen en bood meer tegenstand dan ik hoopte, waardoor onze partij in remise eindigde. En zo stoof Jaap op de valreep over mij heen en werd hij kampioen van periode twee. Dat dat niet ten onrechte is, blijkt uit het volgende overzichtje
Gesp.
Gew. Rem. Verl. Perc. TPR
Jaap 9 7
1 1 83
1764
Jan 9 6
2 1
78 1721
Gefeliciteerd Jaap!
Gevolg van deze uitkomst
is dat er nu play-offs moeten worden gespeeld.
Albert, Jaap, Jan en Paul
hebben zich hiervoor geplaatst.
17 april wordt ermee
begonnen.
DSG 1 (1682) – UVS 3 (1517): 5½ - ½
Nadat we vorige maand UVS2 al hadden verslagen, zij het nipt, lag het in de lijn der verwachting dat winst tegen UVS3 geen probleem zou moeten zijn.
En dat was het niet.
Frank(2116) en Patrick(1757) kwamen tegen resp. (1500) en (1540) al vanuit de opening in het voordeel, om daarna hun tegenstander te overspelen.
Robbie(1731) was eigenlijk de enige die het moeilijk had. Hij kwam niet goed uit de opening en zocht zijn heil in Dame ruil. Zijn tegenstander(1588) ging daar niet op in en begon vervolgens foutjes te maken, waarna de kansen keerden.
Jaap(1671) zat tegen (0) al in het middenspel zijn zetten uit te voeren met een snel- en verbetenheid alsof hij in hoge tijdnood zat en als hij zo bezig is dan weet je het wel: die voert winnende zetten uit.
Bij Jan(1427) tegen (1468) ging het lang gelijk op totdat hij, Jan dus, met een, naar eigen zeggen briljant, paardoffer zijn tegenstander voor de keus stelde:
Mat of Dameverlies.
Joop(1391) speelde een degelijke partij, maar omdat zijn tegenstander(1491) dat ook deed, werd dat een terechte remise.
En zo naderen we langzaam maar zeker de subtop in onze klasse.
Snelschaken (2023)
Het staat er zo feitelijk en zo simpel: Patrick kampioen, maar zo simpel ging het dit keer niet; zonder de medewerking van een paar clubgenoten – het lijkt hier het Tatatoernooi wel-, zou het hem niet gelukt zijn. In de tweede ronde trof hij namelijk Jaap die toen nog fris en helder in het hoofd was en daarvan verloor hij. Sensatie dus. Patrick geen kampioen bij het snelschaken? Dat zou voor het eerst sinds lang zijn! Maar in de vierde ronde kreeg hij hulp van Paul die Jaap versloeg. In de vijfde en zesde ronde wonnen zowel Jaap als Patrick hun partijen en omdat bij gelijk eindigen het onderlinge resultaat zou beslissen, leek een verrassende ontknoping zeer denkbaar. En zoals dat gaat met denken:. het gaat altijd anders dan je denkt. In de zevende ronde trof Jaap Albert en dat leek vooraf een makkie, maar soms krijgt Albert het ineens op zijn heupen en de smaak te pakken en dan is het kwaad kersen eten met hem. Zo ook nu. Met nog één ronde te gaan stond Patrick nu met één punt meer dan Jaap aan de leiding. Die voorsprong gaf hij niet meer uit handen en met een score van 7 uit 8 werd hij een terechte kampioen.
Gefeliciteerd, Patrick
Snelschaak - 10 min.p.p.p.p.
Voor de uitslagen ga naar:
Interne competitie - Verslag snelschaak
of KLIK HIER
USV 2 (1630) – DSG (1645) : 2½ - 3½
Verheugend was het feit dat Patrick weer van de partij was, want zie, dat maakte meteen het verschil: in plaats van, zoals de laatste wedstrijden gebruikelijk was, met 2½ - 3½ te verliezen, wonnen wij nu met deze cijfers. Dat ging zo.
Patrick
(1751) trof aan bord 1, vanwege een tactische opstelling van de tegenpartij, (1552)
en wist daar wel raad mee. Al in de opening won hij een paar tempo’s, wat later
een stuk en daarna al snel de partij.
Chiel (1477)
had aan bord 4 geen fijne avond. ‘Ik kwam nog wel redelijk uit de opening, maar
daarna bleek mijn tegenstander (1609) tactisch te sterk en kwam ik er niet
meert aan te pas. Hij kwam steeds beter te staan en haalde steeds meer
materiaal op.
Ook Jaap (1707) aan
bord 3 wist zich wel fijnere avonden te herinneren. Zijn 1.f4 werd door (1689) beantwoord met e5, waarna Jaap
meteen uit zijn repertoire was. Ook in het verdere verloop van de partij bleek
(1689) van wanten te weten en liet hij zien wat het risico is van een aanval
over beide flanken: dat je tegenstander door het centrum heen snijdt. Dat deed
ie zeer gewiekst en zo stonden we halverwege met 2 – 1 achter. Dat was niet de
bedoeling. Gelukkig bleken we aan bord 5 over een geheim wapen te beschikken,
nl.:
Albert (1398): Ik opende met e4 en mijn tegenstander (1573) reageerde met de Franse verdediging.Ik ging iets te snel naar voren op de damevleugel en kwam op mijn koningsvleugel erg gedrongen te staan met veel stukken op een klein stukje speelveld. Stockfisch gaf mijn tegenstander steeds een behoorlijke plus.Gelukkig miste hij enkele goede vervolgzetten en kon ik via een loperaanval op zijn stelling, waarop hij vreemd reageerde, een Loper slaan met mijn Dame.Dat was het keerpunt in de partij.Ik had belang bij het afruilen van stukken en hij ging daarin mee, zodat ik uiteindelijk met 2 pionnen méér het eindspel inging. Dat was te veel voor hem en toen er een matdreiging volgde, die hij niet meer kon opheffen zonder verlies van zijn Toren, gaf hij op.
Jan (1423): Mijn tegenstander (1528) opende met 1.Pf3. Normaal beantwoord ik dat met Pf6, maar omdat dat bij mij altijd tot vervelende friemelpartijen leidt, koos ik voor 1…, d5. Algauw bleek dit ook nergens toe te leiden: geen aanknopingspunten, geen plan, noch bij mij, noch bij mijn tegenstander. Omdat Frank desgevraagd aangaf dat ie zou gaan winnen, had ik aan remise voldoende voor onze overwinning.Dat werd het toen wij drie keer dezelfde stelling op het bord kregen.
Frank (2112)
bleek terecht achter bord 2 te zijn geplaatst, want daar kon hij het opnemen
tegen hun sterkste man: (1829). Vanuit een Siciliaan bouwde Frank in alle rust
een gedegen stelling op en voerde
geleidelijk de druk op. Dat leidde tot een eindspel waarin hij het zich
kon permitteren stuk winst te versmaden, omdat hij, ook weer in alle rust, de
twee pionnen kon opruimen die hem verhinderde met een vrijpion naar zijn
promotieveld door te lopen.
De Agenda
De voorspellingen voor wat er ons het komende jaar te wachten staat, zijn niet onverdeeld gunstig. Gelukkig is daar het programma voor de tweede helft van dit schaakseizoen, dat zekerheid en het vooruitzicht op zo’n twintig genoeglijke speelavonden biedt.
Seven-to-seven.
De Toren (1127) – DSG
(1058): 3½ - 3½
Afgelopen maandag (19/12/2022) trokken we met z’n zevenen naar Arnhem om daar op plezierige wijze het schaakjaar af te ronden en iets op te bouwen wat misschien een traditie kan worden. De bedoeling was weliswaar dat we er met tien man naartoe zouden gaan, maar dat zat er helaas niet in.
De zaterdag voor de bewuste datum leek het er nog op dat ik negen medestrijders had gevonden, maar zowel op zondag als op maandagmorgen meldde er één zich af, zodat ik ‘s middags bij het boodschappen doen bij AH mezelf erop betrapte dat ik het foute aftelkinderliedje van de tien kleine negertjes liep te neuriën tot ik bij zeven was en niet verder durfde gaan.
Maar de zeven die overbleven wisten waar ze voor stonden: de eer van Doesburg, de trots van de één na oudste club van Nederland. Vastberaden namen ze dan ook plaats achter de borden. Ze zouden nog raar opkijken, die mannen van De Toren.
Hoe het in werkelijkheid ging, lees je hier. (Of ga naar Evenementen - Evenementen en activiteiten)
Abonneren op:
Posts (Atom)