SV Doetinchem 1(1745) – DSG 1(1544): 3½ - 2½
Ook viel op dat er de hele avond maar één partij in remise eindigde en verder waren er tal van onverwachte uitslagen te noteren. Zo won Gerard van Jan, Erik en Joop, Koert van Bert, Jan en Joop, won Joop van Makzym, Chiel van Jaap en won Erik van Jaap en Albert en Jan alleen van Erik.
Na 9 ronden had zich een klein kopgroepje gevormd, bestaande uit Albert en Makzym met ieder 7 punten, op de voet gevolgd door Chiel met 6 punten. Toen won Joop van Makzym, Albert van Koert, speelde Chiel remise tegen Paul en stond Albert dus bovenaan.
Het toeval wilde echter dat het indelingsprogramma het zo had beschikt dat in de laatste ronde Albert en Makzym elkaar zouden treffen. Hoewel Albert ‘Wit’ had, waarmee hij het liefste speelt, was hij toch niet opgewassen tegen de snel- en gewiekstheid van Makzym. Zo eindigden zij gebroederlijk op een gedeelde eerste plaats. Maar omdat in zo’n geval het onderlinge resultaat bepaalt wie de echte eerste is, werd Makzym de eerste kampioen van dit seizoen.
Gefeliciteerd, jongeman, en ga zo door!
Voor alle uitslagen en de eindstand klik je hier.
Dit wordt dan ook geen
wedstrijdverslag maar een mededeling van het feit dat deze wedstrijd gespeeld
is en door ons is gewonnen. Dit schrijf ik dan ook niet zo zeer voor jullie,
maar voor hen die na ons komen, zodat over 25 jaar iemand die een
jubileumboekje wil samenstellen ter gelegenheid van ons 175jarig bestaan kan
lezen: “Op maandag 3 oktober 2022 won DSG 1, ondanks afwezigheid van zijn drie
topspelers, met 4½ - 1½ van Mook 2” en daar dan zo van onder de indruk kan
raken dat ie daar in zijn boekje melding van maakt.
De resultaten:
Fred (1673) – Rob Jansen (1615) ½ - ½
Jaap (1677) – Hans v.d. Ende (1463) 1 - 0
Chiel (1457) – Byron Eekhout (1450) 1 - 0
Bert (0 ) – Emile Laurant (1403) ½ - ½
Jan (1410) –
Twan Verhoffstad (1450) 1 - 0
Albert (1399) – Leo Derks
(1132) ½
- ½
Na een seizoen dat ons
niet bracht wat we ons ervan hadden voorgesteld – met ons sterrenteam eindigden
we in de middenmoot -, begonnen we vol goede moed aan het nieuwe.
De seizoenstart bracht
ons naar Dieren en dat is natuurlijk een goed begin: een uitwedstrijd en toch
maar zeven minuten rijden, aardige mensen, een goed voorziene bar en een team
dat we zouden moeten kunnen hebben. We begonnen daar dus vol goede moed en
terecht, want na anderhalf uur spelen stonden we al met 2 – 0 voor.
Jan (1411),
met zwart, trof een allervriendelijkste jongeman (0) die op de tiende zet nog
een vorkje wist te ontwijken, maar vijf zetten later kon ik dat toch plaatsen,
won een Paard en zes zetten later gaf de allervriendelijkste jongeman terecht
op: 0 – 2.
Bij Fred (1674),
met zwart, werden alle stukken afgeruild
tot er een handvol tegen elkaar aanblazende pionnen waren over gebleven en Fred
nog een Paard had en zijn tegenstander (1589) een Loper. Beiden vonden dat de
strijd hiermee wel gestreden was. ½ - 2½ derhalve.
Met nog drie partijen te
gaan leek dit een veelbelovende tussenstand. Maar schijn kan bedriegen.
Patrick (1753),
met zwart, kwam tegen (1746) goed uit de
opening, maar een iets te enthousiast opspelen van zijn h-pion kostte hem twee
tempi, waarna hij niet meer lekker in het spel kwam. Een oprukkende vrijpion
maakte hem het leven knap lastig en werd, ondanks taai verzet, uiteindelijk
zijn ondergang. 1½ - 2½.
Bij Ben (1445),
met wit, en zijn tegenstander (1642) ging het lang gelijk op, tot Ben de betere
stelling leek te hebben. Toen bedacht hij twee plannen, dacht daar lang over na
en koos toen het verkeerde. 2½ - 2½.
De partij van Frank (2104),
met wit, moest dus de beslissing brengen. Als tegenstander trof hij de ons
welbekende Vrouwenraets (1891). Die kwam met een onbekende, in de nis van een
kelder onder het stof vandaan gehaalde variant van het frans op de proppen,
waar Frank geen greep op kreeg. Er werd doorgepield tot beiden zowat door hun
tijd heen waren, toen werd tot remise besloten.
En zo eindigde onze
eerste wedstrijd in een 3 – 3 gelijkspel. Omdat we, zolang ik me dat kan
herinneren, met ons eerste team de eerste competitiewedstrijd altijd hebben
verloren, moeten we dit resultaat toch maar als een opsteker beschouwen.
Maar wat er tot 31 december op het programma staat kun je zien als je HIER klikt.
De opkomst was verheugend. Robbie, Bert en Maksym ontbraken, maar daar stond dan weer tegenover dat Frank er wel bij was en dat Erik na lange tijd van afwezigheid weer acte -de-présence gaf (en hoe, zoals je straks nog kan lezen als je hier niet afhaakt).
Patrick begon zoals we van hem hadden kunnen verwachten: rustig, een gedegen stelling opbouwend, de tijd nemend, zodat er om 22.00 uur pas één partij beslist was, die tegen Frank, die al snel afgelopen was. Dat begon zo: 1. e4, c5; 2. b4, cxb4. Daarna speelde Frank 3. .., d5 en twee zetten later kon hij een schaakje geven waarmee hij ook de Toren op a1 aanviel. Omdat Patrick er niet in slaagde die Dame op a1 in te sluiten, ging de winst naar Frank. (De complete partij vind je in onze database of door hier te klikken).
Erik, terug van een langdurig coronareces, kwam in een eindspel terecht waarin hij zowel als Patrick beiden twee pionnen hadden met promotiepotentie. In de strijd tussen een alpha en een bèta rekende bèta, Erik dus, het best en promoveerde als eerste, wat vodoende was voor de winst.
Albert en Paul kwamen wat beter te staan en boden in die wat betere stand remise aan en zo hoort het. Remise bied je niet aan omdat je bang bent te verliezen, maar omdat je niet zo goed weet hoe je moet winnen.
Jaap ging voor Wild West en Patrick ging daarin mee. Dat leverde een boeiend gevecht op met dreigingen over en weer, wat me allemaal boven de pet ging en dat ik weer begreep toen Jaap een Dame had en Patrick niet.
Bij mij ging de strijd lange tijd gelijk op, totdat Patrick met een verkeerde pion afruilde. Dat leverde me een pion op en open lijnen voor de meeste van mijn stukken en even na twaalven was de winst binnen.
Zo haalde DSG vijf punten binnen, maar Patrick, die de overige partijen won, zes.
Al met al was de simultaan weer een aardig begin van het nieuwe seizoen en waren we blij dat we Patrick de gelegenheid konden geven om te bewijzen dat hij niet per ongeluk clubkampioen is geworden.
Uitslagen:
Gewonnen werd er door Frank, Erik, Jaap en Jan,
remise speelden Albert en Paul,
Chiel, Fred, Gerard, Joop en Koert verloren.
Op Schaaksite.nl (lees die site en steun haar) stond vorige week een uitgebreid artikel over dit verschijnsel. Als je er meer van wil weten, klik je hier of wil je alle columns zien op schaaksite.nl klik hier.
seizoen 2021-2022
Dat Patrick dit seizoen clubkampioen is geworden, zullen de meesten van jullie wel weten. Wist je dat niet, dan bij deze: Patrick is dit seizoen clubkampioen geworden. Wat nu nog niemand weet, behalve ik, is wat over twee cycli de eindstand is; die ziet er als volgt uit:
Punten eindrating
In het laatste Schaakmagazine dat wij digitaal hebben toegestuurd staat een fors artikel over en met hem. Toen dit geschreven werd, schaakte hij nog bij ASV, waar hij met de bus naartoe ging. Nu schaakt hij dus bij ons en komt op de fiets. Of dit een selling point is weet ik niet en Maksym ook niet. Op de vraag wat voor de nabije toekomst zijn plannen zijn: schaken bij ons, bij Asv, bij beide of ergens anders, kon hij nog geen antwoord geven. We zien wel.
Omdat, behalve ik, niemand van jullie dat Schaakmagazine leest, hebben wij dit artikel overgenomen en onder het kopje ‘Van de leestafel’ geplaatst.
Gefeliciteerd, Albert.
1. Albert dus kampioen met 15 punten, achter hem volgden
2. Jaap met 12 punten
3.4. Chiel en Maksym met 10,5 punt,
waarbij wel opgemerkt moet worden dat de drie eerstgenoemden 6 partijen voor hun score nodig hadden en Maksym slechts vier.
Voor de complete uitslagen en de eindstand klik je hier.
Bij het ingaan van de laatste ronde was dit de situatie.
De partij die beslissend zou worden voor wie er dit seizoen kampioen zou worden, was die tussen Patrick en mij.
Ik had voldoende aan remise, Patrick moest winnen, want dan kwam hij in punten gelijk met mij en zou het onderlinge resultaat de doorslag geven. We wisten dus waarom tegenover elkaar zaten. Mooi zou het zijn geweest als deze beslissende partij er één geweest was waarin beide spelers van meet af aan de aanval hadden gekozen en er één na een paar verbluffende offers de ander mat had gezet. Maar zo’n partij werd het niet. Zoeken naar een positioneel voordeeltje, het ondermijnen van wat de uitvoering van een plan leek te zijn, twijfel zaaien over je bedoelingen, proberen een fijn veld voor je Loper of Paard bezet te krijgen, dat soort dingen vooral. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat de strijd tot aan de 29ste zet in evenwicht bleef. Toen maakte ik een blunder en was het in één zet uit. Jammer!, ik had Patrick een mooiere winst gegund. Hoe dan ook, Patrick is natuurlijk de terechte kampioen. Het zou toch enigszins bizar zijn geweest als ik, met een rating lager nog dan die van Chiel, kampioen zou zijn geworden.
Gefeliciteerd, Patrick.
