Wie geen jeugd heeft, ………

Afgelopen maandag, de tiende van de maand februari, beleefden we een gedenkwaardige avond. Datgene waartoe op de laatste ALV met algemene stemmen werd besloten, werd werkelijkheid: het opdoeken van de jeugdafdeling en daartoe namen we afscheid van de laatste twee jeugdleden die daar nog actief in waren: Icks en Jan Willem. Bijzonder aardige, enthousiaste knaapjes zijn dat. Ruim twee jaar kwamen zij met z’n tweeën iedere clubavond opdraven om instructie te krijgen, vervolgens steeds maar weer tegen elkaar te spelen en zo af en toe tegen een volwassene. Dat ze daar niet veel eerder al de brui aan hebben gegeven, verwondert mij zeer, maar om de een of andere reden beleefden ze blijkbaar plezier aan deze bijeenkomsten. En ze zijn natuurlijk eerzuchtig: ze wilden Stappen halen, een streven waarin zij ontegenzeggelijk geslaagd zijn. Jan Willem behaalde net voor de jaarwisseling het diploma voor Stap 4 en Icks, tja, Icks, die lukte het maar niet hetzelfde voor Stap 3 te doen. Dat was merkwaardig, want qua schaakinzicht doet hij niet voor Jan Willem onder. Icks is duidelijk beter in schaken dan in examen doen. Maar zie. Op de laatste avond kreeg hij nog één kans en die greep ie. Op de valreep en met de hakken over de sloot, maar … geslaagd, gelukkig, Gefeliciteerd, Icks.

Vanaf nu kunnen kinderen bij onze club dus geen schaakles meer krijgen. 

En hoewel ik het na ruim 20 jaar geven van schaaklessen een opluchting vind dat ik voortaan op de maandagavond in rust kan eten en zelfs nog de tijd heb voor het nuttigen van een nagerecht, heb ik toch ook de pest in. 
Dat we niet in staat zijn om iets waaraan we zelf zo veel plezier beleven door te geven aan hen die na ons komen, vind ik een zwaktebod van hier tot ginder en dat we onszelf nu tot ouwelullenclub hebben gemaakt, stemt me ook niet vrolijk.

Het  gestoei, het elkaar vliegen afvangen, het vals spelen,  de uitgelatenheid, de onbevangenheid, het plezier …. Ik mis het nu al.

Rapidkampioenschap seizoen 2019/2020

Afgelopen maandag, 27 januari, werd een begin gemaakt met de strijd om het rapidkampioenschap. Er waren twaalf zeer gemotiveerde leden aanwezig, waaronder om uiteenlopende redenen niet: Frank S, Patrick, Jacob, Elmer en Steffen; onder hen hoeven we dus niet de toekomstige kampioen te zoeken. 
Na 4 ronden wordt het klassement aangevoerd door Eric en Robbie met 7 punten, op de voet gevolgd door Jaap die er zes heeft. Jaap speelde remise tegen de twee koplopers, die elkaar de volgende speelavond zullen treffen.
De meeste partijen volgden het stramien dat de hogere rating wint van de lagere, maar er was er één waarbij hierop een uitzondering werd gemaakt: Gerard won van Alfons.
Voor de volledige stand en alle uitslagen ga je naar Interne competitie - Verslag rapid of

 klik je hier.  

DSG 1 – De Kameleon 1: 5 – 3

www.svdekameleon.nl/

Dat we van De Kameleon moesten winnen was duidelijk en dat we dat liefst doen moesten met flinke cijfers was een wens. Zoals uit de hierboven al vermelde uitslag blijkt, slaagden we ten dele, maar aanvankelijk zag het er naar uit dat we feest konden vieren. 

Lees verder bij: Externe competitie en DSG in de SOS (OSBO) of klik hier.

Voor de clubagenda tot halverwege 2020 
ga naar: Home - Clubagenda

Eindejaarsopruiming

Geslaagd 

Net voor de kerst wist Jan Willem te slagen voor Stap 4. In de ruim 20 jaar dat ik bij DSG schaakles heb gegeven, is dat niet eerder gebeurd. Heel lang geleden is er eens een jongeling aan begonnen, maar die vond de stof te ingewikkeld en ging naar de middelbare school, dus haakte af. Zo niet Jan Willem. Die vond de stof ook niet makkelijk, ging ook naar de middelbare school, maar haakte niet af en zette door. Dat deed hij terecht en met succes: hij slaagde met een 8.

Hulde, Jan Willem

Herfstkampioen 

Op de tweede avond van de nieuwe winter wist Eric, door een zege op Albert, de eerste cyclus van de competitie 2019/2020 winnend af te sluiten, op de voet gevolgd door Frank. Die had weliswaar hun onderlinge partij gewonnen, maar speelde een paar partijen minder. 
Clubtrouw loont dus.

Gefeliciteerd, Eric.

Team 1 

Het eerste boekte met 5½- 2½ een ruime zege op Het Paard Combinatie uit Oosterbeek. Jammer was het dat Robbie en Patrick hun avond niet hadden, want dat scheelde twee bordpunten. Maandag 6 januari speelt het eerste thuis tegen de Kameleon dat tot nu toe ongeslagen is en vier bordpunten meer heeft dan wij.

DSG – Theothorne: 8-5

Heel, heel lang geleden al, voor WOII zelfs, konden wij hier in Doesburg beter denken dan zij daar in Dieren. Zo speelden in 1936 kinderen tegen elkaar en dat treffen werd overtuigend door die van ons gewonnen: 13 – 5 .
In 1939 trekken volwassen schakers naar Dieren ”om tegen de Schaakclub aldaar een vriendschappelijk partijtje te spelen, hetwelk de returnwedstrijd vormt van een bezoek dat de Dierenaren reeds heel lang geleden aan Doesburg brachten”, zo lezen we in de Graafschapsbode. “Ondanks het feit dat de drie beste spelers op het appèl ontbraken, wisten onze stadgenooten een 7 – 5 overwinning te behalen.”

In 1941 vindt er 23 juni weer een treffen plaats tussen beide stadjes. De plaats van handeling is Hotel “Hof van Gelria”. Ook die wedstrijd werd door ons gewonnen: 8 – 4 . Onder de deelnemers aan Doesburgse kant bevonden zich o.a. Ph. Gastelaars (remise) en de bij onze hedendaagse heel oude leden nog bekende Piet Weijde (winst tegen van Dullemen).
Of er de rest van de eeuw nog wedstrijden tussen beide verenigingen zijn gespeeld, weten we niet. We hebben er nergens iets over kunnen vinden. 
Aan het begin van de eeuw waarin we nu leven is geprobeerd de ontmoetingen nieuw leven in te blazen en hoewel de meesten van ons daarbij waren, kan niemand zich er meer iets van herinneren. Het bleef bij twee ontmoetingen die door ons werden gewonnen, dat herinneren we ons nog wel, geloven we.

En nu zijn we dus bezig er een traditie van te maken. Vorig jaar maakten we in Dieren een begin (5½ - 4½ voor ons), afgelopen maandag (16 dec.) kwamen de Dierenaren naar ons om aan de door beide partijen zeer gewaardeerde eerste ontmoeting een vervolg te geven. Met elf man en twee vrouwen kwamen ze en gezien de distributie van de ratings over de beide partijen mocht er een spannende strijd worden verwacht.

Om verder te lezen klik je hier of ga naar Evenementen en Activiteiten.

Eric kampioen vluggeren

Buiten ging het flink tekeer. Een stormachtige wind striemde over het terras, bladeren werden gierend van de takken afgesneden, daken kraakten, fietsen waaiden om, geen hond die er aan dacht zijn baasje uit te laten. Even zo stormachtig ging het toe in de behaaglijke warmte van het restaurant van Grotehuys. Dames werden cadeau gedaan, Lopers vielen om, andere stukken vielen van het bord en werden weer opgezet in de tijd van de tegenstander, prachtige standen gingen verloren omdat de tijd werd overschreden of omdat de één mat in één over het hoofd zag, maar de ander niet. Dat hier geschaakt werd om het kampioenschap vluggeren, was wel duidelijk. Voor het hele verhaal: KLIK HIER.

DSG1- Velp3J: 6 – 2

Gezien de rating van onze tegenstanders leek het geen probleem om Frank vrijaf te geven en dat Eric niet van de partij kon zijn. In de harde en ruwe werkelijkheid bleek dit toch net iets anders te liggen, al begonnen we voortvarend.

Jan aan bord zeven trof een kind (974) dat hij graag als kleinkind had willen adopteren, wat een aardig ventje was dat, maar hij moest er nu eenmaal tegen schaken. Nout, want zo heet hij, bouwde met Wit  heel rustig zijn stelling op en kwam niet verder dan de vierde rij, Jan wachtte af en ging niet verder dan rij zes. Op de 20^ste zet trok Nout ten aanval en dat werd hem meteen fataal: een aftrekschaakje en hij was zijn Dame + een pion kwijt tegen twee Lopers. Chiel zou nog hebben doorgespeeld, maar Nout gaf op. Opmerkelijk.

Albert aan bord acht kreeg al snel mooie aanvalskansen. Zijn tegenstander (0) rokeerde kort, Albert wist de h-lijn te openen, kreeg daar twee Torens op en had ook nog een Paard op e6 dat de vijandelijke Dame op c5 en een Toren op f8 aanviel. Dit kon niet meer misgaan en dat ging het ook niet. Tegenstander spartelde nog wat, maar tegen een ontketende Albert was geen kruid gewassen.

Chiel speelde aan bord 6 tegen een tegenstander van 1113 en had zijn avond niet. In de opening raakte hij al een pion kwijt en daarna bleef hij achter de feiten aanhollen. Die ene pion werden er drie, daarna verloor hij een Toren en ook de rest van zijn stukken verdween tot hij alleen nog zijn Koning overhad. Zijn tegenstander had, als ik het goed onthouden heb, nog een Dame, een Toren, een Paard en wat pionnen over, maar pat werd het niet.

Jaap aan bord 3 ging er weer fris en monter tegenaan. Wij op de club weten inmiddels wel wat ons te wachten staat als we Wit tegen hem hebben, maar wie hier voor het eerst mee wordt geconfronteerd, dient toch de mind enigszins te resetten. De tienjarige Son (986) bleek dat verrassend snel te kunnen. Het werd een levendige partij met kansen  over en weer en het duurde tot ver in het middenspel aleer Jaap in het voordeel kwam door een Loper buit te maken. Daarna brak Sons verweer.

Robbie was waarschijnlijk nog bezig met de verwerking van zijn eerste busrijles waar hij net vandaan kwam. Hij kwam niet goed uit de opening, maar gaandeweg kwamen er toch over en weer combinatoire dreigingen op het bord. Er volgde veel afruil en er bleef een eindspel over waarin Robbie en zijn tegenstander (1495) beiden aan iedere kant van het bord een groepje pionnen overhielden. Maar 1495 had één pion meer en een beweeglijker, sterkere Koning.

En toen werd het 3-2.

Fred trof een maatje (1570) uit zijn Gova-tijd. Na vooraf wat vriendelijkheden te hebben uitgewisseld, brandde er op het bord een felle strijd los die zich zo op het eerste gezicht niet gunstig ontwikkelde. Fred raakte in tijdnood, dreigde een Loper te verliezen, in de opstelling van zijn stukken viel weinig samenhang te ontdekken. Maar zie, hij slaagde erin zijn Loper te redden, zijn stukken te hergroeperen en ontketende vervolgens een aanval waartegen zijn oude vriend niet opgewassen was.

Ben had het niet makkelijk en kwam al snel in positionele problemen. Zijn jeugdige tegenstander (12010) wist hieruit echter geen voordeel te putten en Ben bracht de stelling weer in evenwicht. Hier had er één van de twee remise kunnen aanbieden, maar verbeten werd er door geschaakt tot beiden in tijdnood kwamen. Hierin gaf 1210 een Toren weg, waarna Ben hem vakkundig mat zette.

Patrick bouwde op zijn bekende, rustige manier een Koningsaanval op die dodelijk leek. Maar zijn tegenstander (1586) verdedigde zich prima, waarna Patrick het strijdtoneel verplaatste naar het centrum alwaar hij een vrijpion wist te creëren en vervolgens nog twee pionnen buitmaakte. Maar toen kwamen beide strijders in hevige tijdnood. Patrick maakte daarin een taxatiefout wat hem een kwaliteit kostte, zijn tegenstander kreeg met nog 25 seconden op de klok ineens een Koningsaanval, deed enkele krachtige zetten en het zou ongetwijfeld snel mat geworden zijn, ware het niet dat de jeugdige Velpse held vergat om na zijn krachtige zetten de klok in te drukken.

En zo werd het 6 – 2 voor ons.

Voor de stand KLIK HIER.