Nice to meet you, Maksym.

 

Sinds enkele weken worden onze clubavonden bezocht door Maksym. Maksym is een dertienjarige puber uit Oekraiene die met zijn gezin in Doesburg is komen wonen. Omdat wij geen jeugdafdeling hebben, schaakt hij bij ons dus tegen mannen waarvan de meesten zijn grootvader zouden kunnen zijn. Daar heeft hij zo te zien geen problemen mee. Hij lijkt zich bij ons wel op zijn gemak te voelen en de meesten van ons veegt hij vrij probleemloos van het bord. 

In het laatste Schaakmagazine dat wij digitaal hebben toegestuurd staat een fors artikel over en met hem. Toen dit geschreven werd, schaakte hij nog bij ASV, waar hij met de bus naartoe ging. Nu schaakt hij dus bij ons en komt op de fiets. Of dit een selling point is weet ik niet en Maksym ook niet. Op de vraag wat voor de nabije toekomst zijn plannen zijn: schaken bij ons, bij Asv, bij beide of ergens anders, kon hij nog geen antwoord geven. We zien wel.

Omdat, behalve ik, niemand van jullie dat Schaakmagazine leest, hebben wij dit artikel overgenomen en onder het kopje ‘Van de leestafel’ geplaatst.

Maar je kunt het ook lezen als je hier klikt.

Albert wint zomertoernooi

 

Na 4 ronden stond Albert vrijwel ongenaakbaar bovenaan. In theorie kon Jaap nog met hem gelijk komen en Chiel zou hem zelfs nog kunnen inhalen, maar dat zou alleen het geval zijn als beide achtervolgers nog twee keer zouden winnen én als Albert zijn laatste twee partijen zou verliezen. Dat deed hij dus niet.In de vijfde ronde verloor Chiel van Maksym en was dus geen titelkandidaat meer, Jaap won van Fred en bleef nog even in de race, maar Jan gaf Albert rond de 20ste zet een stuk cadeau en daarmee de partij en het kampioenschap.Dat Albert in de laatste ronde van Maksym verloor, is vooral van belang voor de statistiek en als aanwijzing van de sterkte van onze 13-jarige aanwinst.

Gefeliciteerd, Albert.

1. Albert dus kampioen met 15 punten, achter hem volgden 

2. Jaap met 12 punten

3.4. Chiel en Maksym met 10,5 punt,

waarbij wel opgemerkt moet worden dat de drie eerstgenoemden 6 partijen voor hun score nodig hadden en Maksym slechts vier.

Voor de complete uitslagen en de eindstand klik je hier.

Patrick kampioen van het seizoen 2021-2022

 Bij het ingaan van de laatste ronde was dit de situatie. 

De partij die beslissend zou worden voor wie er dit seizoen kampioen zou worden, was die tussen Patrick en mij. 

Ik had voldoende aan remise, Patrick moest winnen, want dan kwam hij in punten gelijk met mij en zou het onderlinge resultaat de doorslag geven. We wisten dus waarom tegenover elkaar zaten. Mooi zou het zijn geweest als deze beslissende partij er één geweest was waarin beide spelers van meet af aan de aanval hadden gekozen en er één na een paar verbluffende offers de ander mat had gezet. Maar zo’n partij werd het niet. Zoeken naar een positioneel voordeeltje, het ondermijnen van wat de uitvoering van een plan leek te zijn, twijfel zaaien over je bedoelingen, proberen een fijn veld voor je Loper of Paard bezet te krijgen, dat soort dingen vooral. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat de strijd tot aan de 29ste zet in evenwicht bleef. Toen maakte ik een blunder en was het in één zet uit. Jammer!, ik had Patrick een mooiere winst gegund. Hoe dan ook, Patrick is natuurlijk de terechte kampioen. Het zou toch enigszins bizar zijn geweest als ik, met een rating lager nog dan die van Chiel, kampioen zou zijn geworden. 

Gefeliciteerd, Patrick. 

Voor de partij klik je hier.

Theothorne – DSG: 4 – 2

 Aanvankelijk dachten we nog met zijn zevenen de jaarlijkse strijd tegen Theothorne aan te gaan, maar omdat er één van ons vergeten was dat ie zich had aangemeld, waren we uiteindelijk met zijn zessen: een miezerig aantal. De ontvangst was er echter niet minder hartelijk om. De voorzitter (voorzitster?) sprak ons vriendelijk toe, de drank was gratis, er waren zoutjes en veel door Dierense vrouwen zelf gemaakte snacks en er waren zes te sterke tegenstanders. Dat kwam zo. Hoewel het de bedoeling is van dit soort ontmoetingen dat iedereen tegen een tegenstander van ongeveer vergelijkbare speelsterkte treft, had de Theothorner die met de indeling belast was, hier niet aan gedacht, zoals zo dadelijk zal blijken. Ook zal blijken dat die 4-2 nederlaag niet eens zo’n gek resultaat was.

Fred (1651) had aan bord 2 weinig in te brengen tegen 1746, evenmin als Chiel (1457) aan bord 4 tegen 1589 en Albert (1440) aan bord 5 tegen 1652. Zij waren vrij snel uitgespeeld en konden zich aan de snacks tegoed doen.Zelf speelde ik (1447) aan bord 3 tegen (0) die in de SOS-competitie een TPR van 1485 haalde. Die bood me in een gecompliceerde stand waarin hij iets minder stond remise aan, wat ik afwees en beter niet had kunnen doen.Toen speelden Jaap en Gerard nog. Jaap (1683) trof aan bord één (1831) en ging, zoals we dat van hem kennen, meteen ten aanval, zette (1831) voortdurend onder druk, toonde zich toen in het eindspel net wat geslepener en won zeer verdiend. Een aangename verrassing.Maar de grootster verrassing kwam van bord zes waar Gerard (0) de oude (1325) trof. Gerard speelde een fris partijtje, kwam in het middenspel zeker niet slechter te staan en hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet omdat ik het te druk met verliezen had, maar hij won!! Wat aardig is dit toch! Op de club verliest hij alles, tegen spelers van buiten is hij onverslaanbaar!

Al met al was dit best een genoeglijke avond.

Interne competitie.

 Met in de tweede cyclus nog één ronde te gaan, is de strijd om de eerste plaats buitengemeen boeiend. Vier spelers maken nog kans en de verschillen tussen hen zijn klein.

1. Jan met 116,3, 2. Fred met 108,5, 3. Patrick 107,0, 4. Paul met 106,0.

Weet Fred zich bovenaan te nestelen, dan wordt hij, omdat hij de eerste cyclus ook al heeft gewonnen, de onbetwiste clubkampioen van het seizoen 2021 – 2022. Lukt hem dat niet, dan volgen er play-offs. Tegen wie dat zal zijn is nu nog een raadsel. Maandagvond weten we meer. Voor de hele stand: KLIK HIER

Mook 1 – DSG 1: 3 – 3

 Op donderdag 12 mei stond als laatste wedstrijd die tegen Mook op het programma.

Was het het hele seizoen al niet makkelijk om een volledig team bij elkaar te brengen, dit keer bleek het onmogelijk. Leek het er aanvankelijk op dat we met zijn vieren zouden moeten aantreden, op de valreep werd Ben bereikt en bereid gevonden mee te spelen. We begonnen dus slechts met één punt achterstand tegen een team dat gemiddeld een kleine 150 Elopunten sterker was dan wij.

Maar zie, soms zijn de wonderen de wereld niet uit. Frank (2110) won al vrij snel van 1830, ik (1449) verloor, ook vrij snel, van 1751, maar toen kwam het eerste wonder: Fred (1651) versloeg, met zwart nog wel, 1849!! En toen stond het 2 -2. Bij Ben ging het op dat moment gelijk op, maar Jaap had een overweldigende aanval opgezet en leek zijn tegenstander van het bord te gaan kegelen. Echter, wat kunnen kleine verschillen een groot verschil uitmaken. Zijn Dame naar het verkeerde veld, één veld van het goeie, en weg was zijn overwicht en weg was de partij. 3 – 2.

Intussen bleef Ben (1426) onverstoorbaar doorspelen en wist een steeds dwingender positioneel voordeel te bereiken, dat, weer een wonder, zijn tegenstander (1627) tot opgeven dwong. 3 – 3 derhalve, een resultaat dat we vooraf beslist niet verwacht hadden.

Met deze uitslag eindigden we op een nogal teleurstellende zesde plaats. Om die te bereiken hadden we 11 spelers nodig; alleen Fred en ik speelden alle acht wedstrijden. Dat we toch nog zesde zijn geworden, hebben we vooral te danken aan Frank, die met 5 uit 6 (twee remises) onze topscorer werd.  De beste prestatie werd echter geleverd door Fred met een W-We van 0.73. Ook die van Jaap mag er trouwens zijn. Met een rating van 1683 haalde hij een TPR van 1795.

Zo. Deze competitie zit erop. Hopelijk hebben met de volgende meer succes.

Voor de gedetailleerde uitslagen en de stand klik je hier.

Ten to Ten (DSG - De Toren)

 

DSG – De Toren: 8 – 2

Afgelopen maandag, de 25^ste april, kregen we bezoek van tien afgevaardigden van de Toren uit Arnhem. De bedoeling was dat iedereen tegen een min of meer gelijkwaardige tegenstander zou spelen, maar De Toren had de pech dat op de ochtend van de speeldag zijn nummers twee en drie zich afmelden en dat hun vervangers een beduidend lagere rating hadden; vandaar die riante overwinning. Maar hoewel het bij dit soort ontmoetingen ook om het winnen gaat, gaat het toch vooral om het spel en dat werd ook door de Arnhemmers, die zich prettige verliezers toonden, als zo plezierig ervaren, dat ze ons hebben uitgenodigd komend seizoen bij hen op bezoek te komen, al sluit ik de mogelijkheid niet uit dat deze uitnodiging ook geïnspireerd is door het verlangen wraak te nemen.

Wat ik zelf aan dit soort ontmoetingen aardig vind, is dat leden die niet aan het spelen van externe competitie wedstrijden toekomen omdat ze net uit de boot vallen van het clubje waaruit de eerste teamspelers worden gerekruteerd,  nu de gelegenheid hebben ook ervaring kunnen opdoen met het spelen tegen tegenstanders die ze niet kennen. Zo maakten bij ons Gerard en Koert hun debuut in het externe wedstrijdschaak en beiden vonden dat een mooie ervaring. Wat Gerard betreft is dat logisch want hij won overtuigend, Koert kwam glad gewonnen te staan, maar was zo druk bezig met zijn winstvoering dat hij mat in één over het hoofd zag, wat hem toch een belangrijk leermoment bezorgde.

Voor de gedetailleerde uitslagen klik je hier.

DSG1 – ASV4: 2½ - 3½

 

Het begon al allerberoerdst. Om tien voor half acht kwam ik aan bij ons speellokaal en wilde de sleutel pakken waarmee de achterdeur kan worden geopend waardoor je toegang tot het gebouw krijgt. Maar die hing er niet!! Dat gebeurt overigens wel vaker, maar dan laat degene die hem heeft meegenomen de toegangsdeur open. Maar die was ook dicht!!!  Daar stond ik dan, in de kou, in de regen, in de storm. Een paar keer ‘Sesam open u!’ geroepen, dat hielp niet.  Beheerder gebeld, antwoordapparaat. ‘Ik bel je zo spoedig mogelijk terug’. Intussen wordt het 19.30 en de eerste twee Arnhemmers komen eraan. In goed onderling overleg besluiten we dat we maar wat moeten gaan roken. Dan druppelen ook de andere Arnhemmers binnen, onze eigen leden zijn er nu ook, zodat we met een man vijftien gezellig staan te  kleumen en te blauwbekken (sport verbroedert), want we kunnen nog steeds  niet naar binnen. Maar dan werpt Albert zich op tot deus ex machina. Hij weet dat er contactpersonen moeten zijn die een sleutel moeten hebben en neemt op zich er één te vinden. Hij stapt in zijn auto, rijdt naar de andere kant van Grotenhuys, vindt een contactpersoon die helaas onder de douche staat, maar zie, na een paar minuten verschijnt er een oude dame in badjas met natte haren maar met een sleutel en eindelijk konden we naar binnen. Vijf minuten later stonden de borden , de stukken en de klokken op tafel en konden we beginnen. Hoe bovenstaande uitslag tot stand kwam, lees je hier.

SMB2 – DSG1: 3½ - 2½

 

Ook nu, het wordt eentonig, traden we niet op volle oorlogssterkte aan. Robbie en Jaap waren dit keer de afwezigen en Joop en Bert waren hun vervangers. Toch moest er ook in deze samenstelling gewonnen kunnen worden, maar, het wordt eentonig, we hadden de wind niet mee. Het werd een rare avond met een hoofdrol voor de wedstrijdleider van de Nijmegenaren.

Het begon al voordat we waren begonnen. Patrick moest het opnemen tegen Lucas de Jong, een alleraardigste jongeman die helaas eén handicap heeft: hij is blind. Nu is dat spelen tegen visueel gehandicapten voor de schaker die dat niet is geen pretje. Je moet je zetten mondeling aankondigen, de aangekondigde zet van je tegenstander decoderen(e5?, nee! ?5, oh, d5!, nee g5) en dan zelf die zet op je eigen bord uitvoeren. Je denkproces wordt dus constant onderbroken en vooral als je tijdnood hebt, is dit knap irritant.  Patrick vroeg zich dus af of hij tot het uitvoeren van de zetten van zijn tegenstander verplicht was (art. 4.9) en na wat heen en weer gepraat bleek dat het niet het geval te zijn: de Fide heeft een speciaal regelement voor het spelen tegen visueel gehandicapten en dat decreteert dat je ook de zetten van je tegenstander moet noteren.

Hoe het verder ging lees je HIER.

Pion 2 (1645) – DSG 1(1577): 3½ - 2½

 En ook deze avond trokken we eropuit zonder enkele van onze sterspelers: dit keer ontbraken Frank en Robbie. Hun plaatsen werden ingenomen door Bert en Chiel. Zonder deze twee te kort te willen doen, dat was toch wel jammer, want bij winst zouden wij nog volop meedraaien in de strijd om het kampioenschap

Onze bestemming was Groesbeek en de weg daarheen bleek door Duitsland te leiden, wat ons iets van een vakantiegevoel gaf. Maar eenmaal achter de borden werden we al weer snel met de harde werkelijkheid geconfronteerd.

(Klik hier voor de rest van het verslag.)

 Als je benieuwd bent naar wat ons de komende tijd schakend te wachten staat, dan ga je eerst naar  Home en dan naar Clubagenda of dan klik je hier. 

Velp2 – DSG1: 2 – 4

 

Aanvankelijk stond de wedstrijd gepland op 18/2, maar omdat er op de speelavond een zware storm over het land zou razen en omdat het KNMI sterk aanraadde om het huis alleen te verlaten als het echt noodzakelijk was, volgden wij dit advies op en bleven thuis.

De wedstrijd werd een week uitgesteld.

Zoals dat deze competitie tot nu toe gebruikelijk is, gingen we ook dit keer weer zonder enkele van onze topspelers op pad, drie stuks, om precies te zijn. Voor de resultaten is dat natuurlijk niet bevorderlijk, maar daar staat dan weer tegenover dat clubleden die anders niet aan het spelen van externe competitiewedstrijden zouden toekomen, nu hun kans krijgen.

Maar ook met drie invallers loop je niet zo maar over ons heen.

Voor het verslag klik je hier. En hier voor uitslagen en stand.