Na al die treurige
resultaten van de laatste tijd was er eindelijk weer eens reden tot vreugde:
Theothorne, altijd een
lastige tegenstander, werd in de pan gehakt. En dat ging als volgt.
Frank (2074):
Mijn tegenstander, Pieter Koppelaar (1850), zette mij met een witte
Koningsaanval meteen flink onder druk en speelde het ook goed. Ik zag niet hoe
ik onder de druk kon uitkomen, totdat hij op zet 15 de h-lijn dichtschoof met
h6. Had hij dit niet gedaan, dan had ik continu met het openen van die lijn
rekening moeten houden. Nu kon ik in het centrum gaan breken. Aangezien de
witte Koning nog in het midden stond, sloeg dit vrijwel meteen door en kon ik,
ondanks dat de Dames geruild werden, achter de witte Koning aanjagen totdat
daarop een stukwinst, met gewonnen stelling, volgde.
Patrick (1834):
Vanuit de opening had ik druk op stelling van mijn tegenstander (1909). Om daar
onder uit te komen werd h6 en g5 gespeeld om mijn Loper te verjagen en na Ph5
te slaan. Omdat ik dit had doorzien, heb ik na de rokade Tf1 – e1 gespeeld,
waardoor mijn Paard naar f1 kon om de Loper te dekken. Mijn tegenstander
besloot toen toch niet te slaan, waardoor ikzelf kon breken met h2-h4. Daarop
stond zijn Koning open en na een paar prachtige combinaties gaf mijn
tegenstander op.
Robbie (1854):
In de opening won ik een kwaliteit, kreeg een leuke stelling, maar mijn
tegenstander ((1787) had een Loper die de stelling gesloten kon houden. Na veel
lastig geschuif kreeg ik uiteindelijk een Toren achter zijn stukken die meteen
beslissend werd waardoor hij daarna toch wel snel opgaf.
Jaap 1779):
Tegen (1811) speelde ik vanaf de opening een interessante partij. Ik won omdat
ik een beter positioneel inzicht had, of, in de woorden van Olie B. Bommel, een
breder denkraam.
Albert (1609):
Na een blundertje in de opening waarbij ik een pion verloor, maakte mijn
tegenstander (1642) ook een foutje, wat de toestand weer gelijk trok. Ik had
een Paard, maar 3 pionnen minder. Ik stond wel wat actiever. Henk dreigde
schaak te geven en na herhaling van zetten was het remise.
Jan (1666):
Vanuit de opening bouwde ik geleidelijk een duidelijk betere stelling op, maar
nadat ik twee keer de kans op groot had laten liggen, slonk mijn voordeel
duchtig. Gelukkig gaf mijn tegenstander (1598) mij de mogelijkheid om met een
gedekte pion zowel een Toren als zijn Dame aan te vallen, zodat de uitslag toch
nog zo werd als ze gezien het spelbeeld had moeten zijn.
Met deze riante
overwinning hebben we de onderste regionen verlaten en lijkt, gezien de
tegenstanders die ons nog wachten, de tweede plaats onze eindbestemming.
