Het
was warm, maar niet ver: the place to be was Dieren. In Dieren, moeten jullie
weten, dames en heren, leden en lezers, worden in de juli maand een paar heel
appetijtelijke toernooien voor ons georganiseerd. Dat begint met het seniorentoernooi, waar zo
langzamerhand zo’n beetje de hele club aan kan meedoen, want je moet 50 zijn of
ouder om je ervoor te kunnen inschrijven. Ben je dat en doe je dat, dan word je
ingedeeld in een groep van 12 die uit
medeschakers bestaat die ongeveer dezelfde rating hebben als jij. Daar
speel je dan vijf partijen tegen. Dit jaar waren het Fred, Albert en Jan die
eraan deelnamen.
Albert en Jan speelden in dezelfde groep,
begonnen allebei met een nul en troffen elkaar in de tweede ronde. Na een felle
strijd eindigde de partij in remise. Albert won daarna nog één partij en daar
bleef het bij. Wist hij vorig jaar nog zijn groep te winnen en boekte hij een
aanzienlijke ratingwinst, dit jaar kon hij de punten weer inleveren. Jan
scoorde een puntje meer en met 2½ uit 5 wist hij zijn gestage ratingverlies tot
staan te brengen.
Fred
speelde een groep hoger en deed het daar niet onverdienstelijk. Hij had alleen
de makke dat ie zijn betere stelling maar niet in winst kon omzetten. Zo kwam
het dat hij met drie punten genoegen moest nemen en niet zijn groep won.
Dit
seniorentoernooi eindigde op de vrijdag, de maandag daarop ging het Open Nederlandse Kampioenschap van
start. In dat kader wordt er van alles en nog wat georganiseerd: negen-, zes-
en drierondige toernooien, rapid-, snel- en simultaanschaak, Böhm geeft
commentaar bij partijen uit de hoofdgroep enz. Fred
had de smaak te pakken en ging van start in de tweede groep van het zesrondig
toernooi. Daarin begon hij overweldigend en na vier ronden stond hij ongeslagen
bovenaan met een TPR van dik 2300, maar in ronde 5 wist hij geen antwoord te
vinden op het Morra-Gambiet en ook ronde zes bracht hem weing vreugde. Maar in
een groep van 52 waarin de inschrijflimiet bij 1750 lag, kon hij best tevreden
zijn: achtste, een TPR van 1721 en een ratingwinst van ruim 30 punten.
Ook
Tony maakte zijn opwachting en wel
in de reservegroep A, een negenrondig toernooi waarin de sterkte van de
deelnemers ruwweg van 1600 – 2130 uiteenliep. Van zijn optreden had hij zich
ongetwijfeld meer voorgesteld. In de eerste ronde verloor hij van
2100-en-nog-wat en daarna wist hij zich niet meer te herstellen. Van de
resterende acht partijen won hij er drie op eigen kracht en één reglementair en
met 4 uit 9 en een TPR van 1708 eindigde hij in een groep van 79 als 53ste.
Albert
en Jan hadden na hun deelname aan
het seniorentoernooi behoefte aan rust en bezinning, sloegen een weekje over en
verschenen weer achter het bord om mee te doen aan de vierkampen en wat er met Fred aan de hand was weet ik niet,
maar ook hij was weer van de partij. Vooral aardig aan deze vierkampen is dat
je op basis van sterkte wordt ingedeeld. In mijn groepje bijvoorbeeld was het
verschil tussen de hoogste en de laagste rating
minder dan 20 punten. Dat levert over het algemeen boeiende partijen op met
wisselende kansen en iemand die alle drie zijn partijen wint is een
zeldzaamheid.
Zo eindigden Fred en Albert met 2 punten in hun groep op een
gedeelde eerste/tweede plaats en in het algemeen klassement resp. op plaats 32
en 37 bij 112 deelnemers.
Jan won
alle drie zijn partijen en met een TPR van 2218 eindigde hij in de eindrangschikking
als tweede.
Kennelijk is hij aan zijn come-back begonnen.
Jullie zijn
gewaarschuwd.