SOS: De Cirkel 1 –DSG1: 2½ - 3½

DSG1 haalt deze keer zijn mosterd in Ede

Dinsdag 7 oktober, 1 dag na het ook al verdienstelijke SOS gelijkspel van DSG 2 tegen de Elster Toren 2, begon voor DSG 1 de SOS competitie 2025-2026 met een uitwedstrijd in Ede. De wijze heren van de competitie hebben om, mij onbekende redenen, dit jaar besloten ons te koppelen aan enkele teams in de regio Veenendaal, Wageningen en Ede. Maar goed, verandering van spijs doet eten! Gelukkig ook voor ons, 152 jarige mosterdmannen.

Na een warm onthaal en verbazing over de mooie en grote opkomst, van zowel senioren alsook jeugd, op de clubavonden van schaakvereniging de Cirkel, begonnen we aan de strijd. 

Met Adri en Jan als vervanging voor onze kampioenen Jaap en Patrick dachten we vooraf natuurlijk, tegen een onverzwakt de Cirkel 1, weinig kans te maken. En als ik achteraf naar de gemiddelde elo’s van de teams kijk, 1822 tegen 1749, zou dat ook logisch zijn. Tenminste zo lijkt het in eerste instantie…. echter 70 punten eloverschil is slechts een winstverhouding van ca.60-40 en dan ligt alles toch weer redelijk open. Zo bleek ook deze keer.

Omdat Robbie als vervanger van Patrick doorschoof naar het 1e bord  kwam Adri op het 3e bord terecht en mocht tegen Joren Mulder, de elohoogste van de Cirkel 1. Met 500 elopunten minder zou het zwaar worden…. Helaas kwam Adri’s opening niet uit de verf en al snel werd Adri vastgezet. Op het moment dat hij alleen nog maar kon kiezen uit 7 slechte zetten, zo zijn eigen analyse, was het pleit beslecht en moest hij opgeven. Professor Elo knikte hier nog instemmend bij deze uitslag.

Ikzelf kwam met zwart tegen Tim Evendijk niet echt aan het combineren toe. Tim speelde goed en positioneel en dreigde alle kansen op een betere stelling te claimen. Zo dreigde hij met 2 paarden een sterke gedekte post op d5 te veroveren, terwijl ik mijn sterke post op d4 niet onder mijn hoede kon krijgen. Gelukkig kreeg ik de mogelijkheid beide paarden te ruilen waarmee die dreiging verdween. Toen Tim remise aanbood, twijfelde ik nog even over een kamikaze-zet, maar gelukkig kwam als snel weer de bezinning en accepteerde ik de remise. Professor Elo fronste hier wellicht zijn wenkbrauwen maar dit was voor mij het hoogst haalbare en voor Tim een volstrekt verdient, resultaat 

Op dat moment waren nog alle uitslagen mogelijk. Fred leek tegen Willem de Wilde iets beter te staan. Chiel stond tegen Marcel Bourgeois een stuk achter maar had daarvoor pionnen en een actieve stelling. Bij Jan en Robbie leek nog alles een optie.

Tijdens mijn analyse met de tegenstander kwam eerst Chiel en daarna Fred de analyseruimte binnen. Chiel had remise gespeeld. Na een voorzichtig, heel gesloten, begin was de stelling open gegaan en had Chiel met zijn actieve spel beter (misschien zelfs gewonnen?) gestaan maar had zijn tegenstander de remise kunnen afdwingen. Fred had ook het actievere spel gehad in een Siciliaan en had met zijn e-pion een dreigende voorpost gecreëerd, maar daar stond een open koningsstelling tegenover. Uiteindelijk was ook dit remise geëindigd.

Terug in de speelzaal gekomen was Robbie tegen Marnix Lukasse een eindspel aan het melken. Of in ieder geval, het stond in principe gelijk met beide een stuk of 6 pionnen en Robbie een paard tegen een loper en de meerderheid op de damevleugel (3 tegen 2 pionnen). Dit met beide koningen in het centrum. Het “grote” voordeel van Robbie was zijn iets actiever paard. Maar dat buitte hij geweldig uit. Op het juiste moment dwong hij de ruil van de loper tegen het paard af waarmee er een pionneneindspel met de zogenaamde verre vrijpion overbleef. Robbie zette dit mooi om in winst.

Ondertussen had ook Jan, na een geweigerd remiseaanbod, met een geweldige paardzet, in een keer drie dreigingen tegelijk gecreëerd. Een aanval op de ongedekte loper d5, een aanval op veld d3 (met een dreigende paardvork op toren en koning) en een aanval op veld c2 (met een dreigende paardvork op 2 torens). De tegenstander kon twee dreigingen afdekken waarna Jan dus een kwaliteit won. Met vast hand voerde Jan het daarmee ontstane eindspel van Toren en Paard tegen 2 torens tot winst.

Moe, maar zeer voldaan keerden we toen terug richting Doesburg. 6 spelers in 4 auto’s. Milieutechnisch geheel niet verantwoord, maar dat was overmacht. Verder was het een mooie en spannende avond geweest.

Voor stand en uitslagen KLIK HIER of ga naar <Externe competitie - SOS-competitie> 

en kies 2B

SOS: DSG2 - Elster Toren 2: 3 - 3

Bord 1. Jan Ravensteijn (z) - Arno Morssinkhof (w): 0 - 1

Tot aan de 18e  zet ging het gelijk op. Toen bood ik Dameruil aan, maar daar ging mijn tegenstander tot mijn verbazing niet op in. Met kwade opzet zette hij haar op een veld, waar ik veel last van kreeg, wat mij ertoe dwong een pion te offeren. Dat was het begin van een langzame wurging,

Bord 2. Adri Bressers  (w)– Rob Nieuwboer (Z): 1 – 0

Een partij met tegengestelde rokades, waarna de pionnenstorm van wit op de koningsvleugel zorgde voor onoverkomelijke problemen voor zwart. Mat dreigde uit alle hoeken en tenslotte sneuvelde de loper op g6, waarna zwart opgaf.

Bord 3. Herman Rensen (DSG) (z) - Eric de Visser (Elster Toren) (w): 0 – 1

Het was een spannende partij. Na een min of meer gelijkwaardige partij, wist ik toch een pion te winnen en kreeg ik het gevoel, dat ik zelfs beter stond. Maar in de eindstrijd gingen blijkbaar de jaren tellen, waarbij ik een paardzet over het hoofd zag en toen genadeloos verloor.

Bord 4. Erik Visser (DSG) (w) - Mike Peters (Elster Toren) (z): 1 – 0

Erik speelde met wit de Catalaanse opening. Zwart reageerde daar origineel op: een soort Londen systeem, maar dan met zwart. In het middenspel verraste zwart door materiaal winst te negeren en te gaan voor een aanval op de witte f-pion met de dame en een toren. Wit kwam daarmee redelijk in de verdrukking maar wist daar goed uit te komen. Daarna kon wit heel langzaam maar zeker zijn stukken en daarmee zijn spel ontwikkelen. Helaas kostte dat heel veel tijd. Bij het begin van het eindspel had zwart nog ruim drie kwartier, en wit amper 6 minuten op de klok over. Door een slimme afruil van de dames kwam wit sterk te staan in het eindspel met een witte loper tegen een paard, waarbij het merendeel van de zwarte pionnen op witte velden stonden. Uiteindelijk lukt het zwart niet om een promotie tegen te gaan en gaf zwaar gedesillusioneerd op.

Bord 5. Joop Crooij (DSG) (z) - Patrick Honing (Elster Toren) (w):  1 - 0

Patrick kwam heel goed uit de opening (Colle Systeem). Op de koningsvleugel kon hij een sterke aanval opzetten. Ik stond nogal gedrongen, de toren en loper aan de dame kant stonden volledig buitenspel. Om zijn aanval in te zetten offerde hij een stuk. Hier werd de zaak knap ingewikkeld en werd er veel tijd verbruikt. Kon hij mat zetten? Het zag er zeer dreigend uit. Maar heel langzaam wist ik me uit die aanval te ontworstelen. En in het eindspel was het een kwestie van het materiele voordeel tot winst te voeren. En dat lukte met nog luttele minuten op de klok. 

Bord 6. Albert Lebbink (DSG) (w)– Bas Verheijen (Elster Toren): 0 – 1

Mijn jonge tegenstander speelde gedegen en minder snel dan ik. Na een wat rommelig begin van mijn kant, had ik  op de 12e zet mijn volgorde niet helemaal juist, wat me een paard kostte. Daarna kwam ik nog een kwaliteit achter. Ik kon een stuk terugpakken, maar met een slechte stelling moest ik forceren en hopen, dat hij mijn plan om een mooie vrijpion te forceren niet kon verhinderen. Maar hij was me voor en ik dreigde mat te gaan en gaf op.

.Voor stand en uitslagen KLIK HIER of ga naar <Externe competitie - SOS-competitie> en kies 3C