In
de eerste aflevering van wat een feuilleton dreigt te worden, werd verhaald hoe
Fred en Jan zich met ware doodsverachting bij de Persoonlijke
Osbokampioenschappen aan de kop van Groep Twee wisten te nestelen. Fred op
plaats 1, Jan op een gedeelde tweede en derde plaats een half punt achter hem. Behalve
aan hun voortreffelijke karaktereigenschappen en hun niet te onderschatten
schaakinzicht hadden zij deze prestatie toch vooral te danken aan het feit dat
hun naaste concurrenten vanwege de barre weersomstandigheden thuis waren
gebleven en daardoor met tweemaal een half punt genoegen moesten nemen.
Maar
nu, op de vierde speeldag, het weer was lenteachtig, alle naaste concurrenten
waren komen opdagen, konden onze helden laten zien uit welk hout zij werkelijk
gesneden zijn.
Laat
ons beginnen met Fred. Die had in zijn ochtendpartij vanaf het begin het initiatief, bouwde een
veelbelovende aanval op, maar zag toen een penning over het hoofd en verloor
een stuk. Maar wat is dat toch lollig dat schaken, twee zetten later overkwam
zijn tegenstander hetzelfde en Fred had zijn stuk weer terug. De partij
eindigde in remise.
Jan
trof een tegenstander waarvan hij vorig jaar nogal troosteloos had verloren en
ook nu stond hij het grootste gedeelte van de partij minder tot met de rug
tegen muur. Pas in het eindspel wist hij de langdurige vijandelijke aanval af
te slaan en de stelling in evenwicht te brengen. Als dank voor dit kranige
verweer kreeg hij een Dame cadeau.
En
zo stonden onze helden na zeven ronden broederlijk aan kop.
In
zijn middagpartij ging Fred er weer voortvarend tegenaan en het leek erop alsof
hij van acquit af zijn tegenstander op zou rollen. Met zijn Dame, een Paard en
twee Lopers was hij diep doorgedrongen in de stelling van zijn tegenstander, mat
hing in de lucht, nu moest hij alleen nog even de juiste combinatie vinden. En
zoals dat bij Fred wel vaker gebeurt, de combinatie die hij vond was wel diep
berekend, maar niet de juiste, want ze kostte hem een Dame.
Jan
trof de tegenstander tegen wie Fred eerder op de dag remise had gespeeld. Jan
had de hele partij het initiatief, maar stuitte op taaie verdediging. Pas toen
de vijfminutengrens in het zicht kwam en zijn tegenstander daar onder dook,
begonnen er kleine onnauwkeurigheden in zijn spel te sluipen, die Jan
genadeloos afstrafte. Eerst won hij een stuk, een paar zetten later volgde een
simpel maar verassend mat.
Met
nog één speelronde in het verschiet staat Jan nu op de eerste plaats met één punt
voorsprong op Fred die nu op een gedeelde tweede en derde plaats staat.
