Jan
aan
bord zeven trof een kind (974) dat hij graag als kleinkind had willen
adopteren, wat een aardig ventje was dat, maar hij moest er nu eenmaal tegen
schaken. Nout, want zo heet hij, bouwde met Wit
heel rustig zijn stelling op en kwam niet verder dan de vierde rij, Jan
wachtte af en ging niet verder dan rij zes. Op de 20ste zet trok
Nout ten aanval en dat werd hem meteen fataal: een aftrekschaakje en hij was
zijn Dame + een pion kwijt tegen twee Lopers. Chiel zou nog hebben doorgespeeld,
maar Nout gaf op. Opmerkelijk.
Albert
aan
bord acht kreeg al snel mooie aanvalskansen. Zijn tegenstander (0) rokeerde
kort, Albert wist de h-lijn te openen, kreeg daar twee Torens op en had ook nog
een Paard op e6 dat de vijandelijke Dame op c5 en een Toren op f8 aanviel. Dit
kon niet meer misgaan en dat ging het ook niet. Tegenstander spartelde nog wat,
maar tegen een ontketende Albert was geen kruid gewassen.
Chiel
speelde
aan bord 6 tegen een tegenstander van 1113 en had zijn avond niet. In de
opening raakte hij al een pion kwijt en daarna bleef hij achter de feiten
aanhollen. Die ene pion werden er drie, daarna verloor hij een Toren en ook de
rest van zijn stukken verdween tot hij alleen nog zijn Koning overhad. Zijn
tegenstander had, als ik het goed onthouden heb, nog een Dame, een Toren, een
Paard en wat pionnen over, maar pat werd het niet.
Jaap
aan
bord 3 ging er weer fris en monter tegenaan. Wij op de club weten inmiddels wel
wat ons te wachten staat als we Wit tegen hem hebben, maar wie hier voor het
eerst mee wordt geconfronteerd, dient toch de mind enigszins te resetten. De
tienjarige Son (986) bleek dat verrassend snel te kunnen. Het werd een
levendige partij met kansen over en weer
en het duurde tot ver in het middenspel aleer Jaap in het voordeel kwam door
een Loper buit te maken. Daarna brak Sons verweer.
Robbie
was
waarschijnlijk nog bezig met de verwerking van zijn eerste
busrijles waar hij net vandaan kwam. Hij kwam niet goed uit de opening, maar
gaandeweg kwamen er toch over en weer combinatoire dreigingen op het bord. Er
volgde veel afruil en er bleef een eindspel over waarin Robbie en zijn
tegenstander (1495) beiden aan iedere kant van het bord een groepje pionnen
overhielden. Maar 1495 had één pion meer en een beweeglijker, sterkere Koning.
En
toen werd het 3-2.
Fred
trof
een maatje (1570) uit zijn Gova-tijd. Na vooraf wat vriendelijkheden te hebben
uitgewisseld, brandde er op het bord een felle strijd los die zich zo op het
eerste gezicht niet gunstig ontwikkelde. Fred raakte in tijdnood, dreigde een
Loper te verliezen, in de opstelling van zijn stukken viel weinig samenhang te
ontdekken. Maar zie, hij slaagde erin zijn Loper te redden, zijn stukken te
hergroeperen en ontketende vervolgens een aanval waartegen zijn oude vriend
niet opgewassen was.
Ben
had
het niet makkelijk en kwam al snel in positionele problemen. Zijn jeugdige
tegenstander (12010) wist hieruit echter geen voordeel te putten en Ben bracht
de stelling weer in evenwicht. Hier had er één van de twee remise kunnen
aanbieden, maar verbeten werd er door geschaakt tot beiden in tijdnood kwamen.
Hierin gaf 1210 een Toren weg, waarna Ben hem vakkundig mat zette.
Patrick
bouwde
op zijn bekende, rustige manier een Koningsaanval op die dodelijk leek. Maar
zijn tegenstander (1586) verdedigde zich prima, waarna Patrick het strijdtoneel
verplaatste naar het centrum alwaar hij een vrijpion wist te creëren en
vervolgens nog twee pionnen buitmaakte. Maar toen kwamen beide strijders in
hevige tijdnood. Patrick maakte daarin een taxatiefout wat hem een kwaliteit
kostte, zijn tegenstander kreeg met nog 25 seconden op de klok ineens een
Koningsaanval, deed enkele krachtige zetten en het zou ongetwijfeld snel mat
geworden zijn, ware het niet dat de jeugdige Velpse held vergat om na zijn
krachtige zetten de klok in te drukken.
En
zo werd het 6 – 2 voor ons.
Voor de stand KLIK HIER.