De bedoeling van deze vriendschappelijke wedstrijd was dat we met 10 tegen 10 zouden spelen, maar kennelijk zijn de leden daar net zo min vooruit te branden als bij ons en werd het een overigens genoeglijke ontmoeting van 7 tegen 7.
Om te voorkomen dat onze schaakvrienden uit Dieren met een smadelijke nederlaag naar huis zouden gaan, had ik, op een uitzondering na, tegen elk van hen een qua rating gelijkwaardige tegenstander gezet. Dat had ik dus beter niet kunnen doen. Zie hoe het ging.
Jaap(1797) maakte er tegen Gabor Lammers(1838) weer een dolle boel van en ging met drie pionnen tegen een stuk het eindspel in. Theoretisch leek dat wel gewonnen voor hem, maar de weg naar de winst was lang en uithoudingsvermogen en conditie van Jaap zijn niet meer wat ze geweest zijn, dus bood hij remise aan.
Robbie(1843) trof in Dick van Rumpt(1792) een tegenstander die in het Siciliaans net wat beter thuis was dan hij en dat wreekte zich.
Chiel(1673) kwam tegen Henk Bergsma(1681) wat materiaal achter en nog meer materiaal. Gewoontegetrouw bleef hij vol goede moed doorschaken, maar tevergeefs.
Ik(1671) kwam sterk uit de opening, maar ik zag niet dat ik de stelling bereikt had waarnaar ik had toegespeeld en deed in plaats van wat voor de hand lag een kulzet. Dat gaf Wilma Dufrenne(1616) de gelegenheid om onder de druk uit te komen, mijn stelling te verpesten, een pion te winnen en daarna ook nog een kwaliteit. Dat vond ik meer dan en erg genoeg.
Dat je op basis van ratings beter geen weddenschappen op uitslagen kunt afsluiten, bewees Albert(1599). Tegen Hein Brummel(1600) kwam hij wat beter uit de opening, bouwde vervolgens een stevige stelling op en hoe het verder ging is mij ontgaan omdat ik in mijn eigen partij verdiept was, maar het resultaat was vreugdevol: als enige van onze treurige afvaardiging wist hij de winst te pakken.
Dan sla ik Koert even over en ga naar bord zes waar Dylan, zonder rating het moest opnemen tegen Jaap Themmen die er ook geen heeft. Al gauw bleek dat de ene ratingloze de andere niet is en vrij kansloos moest Dylan de winst aan de ander overlaten.
De held en relevatie van de avond was voor mij Koert die ook geen rating heeft en die aan de doorgewinterde ouwe rot Piet Loerts(1591) was gekoppeld, de Joop Crooy van Theothorne. In een partij waarin Koert met Wit kort had gerokeerd en Piet lang, wist Koert de a-lijn te openen en met Torens en zijn Dame op en de a- en b-lijn ontwikkelde hij een aanval die op den duur dodelijk moest zijn. Om dit te bereiken had hij lang nagedacht en zo kreeg hij er nog een tegenstander bij: tijdnood. Met een paar minuten op de klok ontweek hij herhaling van zetten en bleef voor de winst gaan. Dit had hem met nog 34 seconden op de klok nog zuur kunnen opbreken, ware het niet dat Piet hem loyaal remise aanbood, wat Koert, zij het met tegenzin, accepteerde. Maar hij kan op een prachtig en veelbelovend potje terugzien.
En zo werden we in een vriendschappelijke wedstrijd met 5-2 afgedroogd.
Van je vrienden moet je het hebben.
Jan