Robbie, onze teamleider, zette de toon. Tijdens een enerverende opening ging zijn tegenstander voortvarend van start. Toen die na anderhalf uur een pionzetje over het hoofd zag, kostte hem dit een stuk. Nadat de Dames waren afgeruild en Robbie ook nog de kwaliteit
won, gaf zijn tegenstander op. Een mooi punt voor Robbie, een bittere pil voor zijn tegenstander, die zijn laatste 9 partijen van dit seizoen nog niet verloren had.
Aan het eerste bord hadden wij Eric. Daar begon het met een Dame-Indiër, maar al snel werd de theorie verlaten. Eric ging nogal optimistisch loos op de Koninsvleugel met h6, g5 en f5.
Toen deed zijn tegenstander een verkeerde breekzet, waardoor Eric een open g-lijn voor zijn zware stukken kreeg. In plaats van tegenspel te zoeken, ging zijn tegenstander zwaar in de touwen hangen en probeerde met al zijn stukken zijn Koning te verdedigen. Een foutje versnelde het onvermijdelijke einde.
Chiel begon zoals gewoonlijk met d4, Lf4 en Pf3 en kwam goed uit de opening. Met een subtiele Paardzet wist zijn tegenstander echter Chiels kwade bedoelingen te ontkrachten.
Vanaf de 40ste zet kon Chiel oprukken op de Koningsvleugel en langzaam aan veroverde hij wat pionnen. Na een afruil van Paard tegen Loper, hield Chiel een indrukwekkende pionnenreeks over. Promotie was onvermijdelijk en zijn tegenstander gaf op. Terecht verzuchtte Chiel: “Eindelijk weer eens een goeie wedstrijd gespeeld.
De tegenstander van Patrick gaf na afloop te kennen dat hij het idee had dat hij de hele partij
geen spel had gekregen. Patrick kon van harte beamen. Met een tegengestelde rokade probeerde de tegenstander nog wat spel te krijgen, maar in plaats van op de rokade van Patrick te spelen, ging hij de verdediging in. Een verzwakkende pionzet direct na de rokade was volgens Patrick al doorslaggevend. Patrick kon een open a-lijn forceren en verdubbelde zijn torens. Een verrassende Paardzet daarna was de genadeklap. Slaan betekende mat, niet slaan zou binnen vijf zetten tot Dameverlies hebben geleid. Opgave zwart.
Ook René maakte korte metten met zijn tegenstander. Zijn tegenstander, die door zijn teamgenoten met de bijnaam “ de mol” werd aangeduid , had zich diep ingegraven en speelde voornamelijk met zijn Paarden. Dat leidde tot niks en René ging met een pion
Richting vijandelijk Koning. Dit bleek echter een verraderlijke schijnmanoeuvre, want even later drukte René met zijn a-pion door.
De spannendste en langste partij van de avond was die van Paul. Zoals dat bij Paul gebruikelijk is, stond al na een zet of twaalf het bord in vuur en vlam. Paul was al furieus ten aanval getrokken, zijn tegenstander counterde met een brutale opstoot in het centrum. De uitkomst van dit gevecht was een eindspel waarbij Paul een Loper en een pion had, zijn tegenstander drie pionnen. Dit bleek door geen van beide te winnen te zijn.
Jan R.
DSG 1 1697 - Zevenaar 3 1574
1 Eric Langedijk 1865 - Marcel Kaal 1633 1-0
2. Patrick van Waardenburg 1718 - Willy Veldkamp 1579 1-0
3. Robbie Gerhardus 1804 - Hans Corbeel 1550 1-0
4. Paul Delleman 1623 - Johan Meulman 1563 1/2-1/2
5. René Smeenk - Theo Putman 1574 1-0
6. Chiel Verhagen 1477 - Paul Schröder 1544 1-0