De tweede en laatste speelavond
begon ons eigen team dus als koploper en Hanzesteden, het combinatieteam van
Doesburg en Zutphen dat uit vier spelers van ons en twee uit die andere
Hanzestad bestond, als hekkensluiter. De vier van ons waren: Joke, Albert, Ben
en Joop.
Hanzesteden begon tegen Ons
Genoegen en zou daar van gewonnen hebben als niet hier en daar in tijdnood een
gewonnen stelling was weggeven. De volgende tegenstander was Eerbeek, dat één
matchpunt meer had. Daar werd overtuigend van gewonnen, zodat Hanzesteden op de
vijfde en een na laatste plaats eindigde.
DSG moest het zonder Eric L en Henk
doen, die vervangen werden door Emile en Chiel, ook niet de eerste de beste
natuurlijk, maar toch net geen Ericl en Henk. De eerste tegenstander was
Voorst, dat de laatste jaren gewend is met Zutphen om de eerste en tweede
plaats te strijden. Goedgemutst, voortvarend en vol goede teamspirit begonnen
wij aan de wedstrijd die wij met 3½ - 2½
wisten te winnen. Daarmee was de
plaats veiliggesteld, nu hoefden we alleen nog maar van Zutphen te winnen om
eerste te worden. Even leek het er op dat we voor een verrassing zouden gaan
zorgen, want Jan zette ons al snel op een 1 – 0 voorsprong. Dit goede voorbeeld
werd echter door niemand meer nagevolgd, zodat hij uiteindelijk de eer gered
bleek te hebben. Maar reden om te treuren was
dit niet: de tweede prijs bleek groot genoeg om de tien Doesburgers van
drank te voorzien. Wat wel jammer is, is dat ze daar in Eerbeek de boel al zo
snel opruimen en afsluiten, want het toernooi heeft alles in zich om nog een
tijdje door te zakken.