Interne
competitie:
Met
nog twee ronden te spelen, is nu al duidelijk dat Tony het periodekampioenschap
niet meer kan ontgaan. Dachten we vorig jaar nog, toen hij ook de eerste
periode won, dat dat beginnersgeluk was, nu weten we beter. Was er toen nog één
van ons die van hem wist te winnen, nu moest iedere tegenstander zijn meerdere
in hem erkennen (tenzij er nog iemand in de laatste ronde – want de voorlaatste
is hij afwezig – voor een verrassing zorgt).
Gefeliciteerd,
Tony.
Verhuizing
Op
maandagochtend 19 december had zich rond 10.30 uur een vijftal leden bij de
Bonte Os verzameld. Zware jongens waren het: Albert, Fred, Jan, Joop en Paul,
niet bepaald meer de jeugd die de toekomst heeft, maar nog in de kracht en de
bloei van hun leven. Ze waren uitgerukt met groot materieel: dozen, tassen, een
steekwagentje, een aanhangwagen met aan de bovenkant deurtjes die over de
daaronder ingeladen spullen gesloten konden worden; zeer professioneel dus. In
hoog tempo en met voorbeeldig teamwork werden kast en spullen afgevoerd en
ingeladen en naar IJsselzicht gebracht. Daar aangekomen bleek Albert de codes
te kennen die de deuren voor ons openden, zodat we onze inventaris naar de
ruimte konden brengen die ons voor de opslag toegewezen is. Die ruimte, niet
veel groter dan een wc in een doorsnee doorzonwoning, moeten we delen met een
paar andere verenigingen die daar ook hun spullen hebben opgeslagen. Onze kast
kon er dus niet meer bij, tenzij we hem dwars in de deuropening plaatsten, maar
dan konden de kastdeuren niet meer worden geopend, dus daar schoten we ook niks
mee op. In zo’n situatie is het een meevaller als je met vijf schakers bent,
die gewend zijn van een gegeven situatie cognitieve representaties te maken
waarop zij operaties kunnen loslaten. Het duurde even, maar toen hadden ze de
oplossing. Wat planken van de muur, een
kleine herschikking van de materialen van de medegebruikers, een kast
verschuiven en verdomd, onze kast paste precies tussen die van de anderen. En
zo staan daar onze borden, klokken en
stukken te wachten tot ze maandag 2 januari weer in gebruik kunnen
worden genomen. Van de week nog fietste ik langs IJsselzicht en vanuit de
hoogte hoorde ik klaaglijk een Paard hinniken: “ik wil een vorkje geven, ik wil
een vorkje geven”. Wie kan die smeekbede weerstaan?
Tot
de tweede, allemaal.
Database
Geruime tijd
leidde onze database een sluimerend bestaan, maar recentelijk zijn er weer een
paar aardige en leerzame partijen aan toegevoegd. Klik hier en geniet ervan. (Of ga naar Diversen - Partijanalyses en database DSG en klik op het logo.)
Poëzie
Op de een of
andere site kwam ik onderstaand kwatrijn
tegen en ik vroeg me af: “Op wie van ons zou dit gedichtje betrekking kunnen
hebben?”
Hij wist
niet wat hij zonder sigaretten
Of wat hij
zonder schaken moest beginnen
Hij schaakte
om de zinnen te verzetten
En rookte om
de zetten te verzinnen
Kees Torn
(1967)
Ook
al schaken we al jaren met elkaar, van wat ons nog verder bezighoudt, weten we
weinig. Of jullie gelukkig zijn in je huwelijk, wat jullie dromen, angsten,
twijfels zijn, wat je belangrijk vindt in het leven, waarover je je op kunt
winden en wat je tot tevredenheid stemt, geen idee. Erg is dat niet, al blijft
het merkwaardig: per jaar 36 maal 3 uur in elkaars gezelschap verkeren en niets
van elkaar weten. Maar soms, soms kom je iets aan de weet dat je potentiële
tegenstander/je medeclublid wat contour geeft: de schaakpostzegelverzameling
van Patrick en zijn passie voor van Gogh bijvoorbeeld, de bijen van Albert,
Paul die bij voorkeur in de natuur bezig is, Emile die zich vol overgave in het
actiewezen heeft gestort en in een filosofieclubje zit..
En
als jullie nu de plek die Joop heeft voorgeschreven aanklikt, dan krijgen
jullie een boeiend inkijkje in wat Fred naast het schaken bezighoudt.