De
winst van Tony betekende dat Patrick tegen Paul tenminste remise moest spelen
om clubkampioen van dit seizoen te worden. Toen de uitslag van de partij tussen
Robbie en Tony al bekend was, was die tussen Patrick en Paul nog in volle gang;
een bord vol stukken en het eindspel was nog lang niet in zicht. De stelling op
het bord leek in evenwicht, de resterende bedenktijd die beiden was dat niet.
Paul had nog een goed half uur op zijn klok, Patrick tien minuten. Toen ontplofte
er iets (in iemand). Wat was er aan de hand? De klok van Patrick bleef
doorlopen als hij hem had ingedrukt.
Zo had Patrick al heel wat bedenktijd
verspeeld en zag hij zijn op handen zijnde kampioenschap in rook opgaan als
gevolg van een klok die het niet meer deed. Je moet dan wel over een
uitzonderlijke mate van zelfbeheersing beschikken of volkomen onder de dope
zitten om niet uit je vel te springen. De ontstane commotie werd uiteindelijk
geneutraliseerd door Paul, die remise aanbood, wat Patrick accepteerde. Zo
eindigden Tony met een gelijk aantal punten, maar werd Patrick op basis van hun
onderling resultaat onze nieuwe clubkampioen. Dat dit iets minder feestelijk
werd gevierd als gebruikelijk is, is jammer, maar als we kijken naar de
resultaten die onze top vier in de tweede cyclus behaalden, dan is er maar één
conclusie mogelijk: Patrick is de terechte kampioen.
Gefeliciteerd,
mijnheer.
Het zomertoernooi
