Het was warm, maar niet ver: the place to be was Dieren.
In Dieren, moeten jullie weten, dames en heren, leden en lezers, worden in de
juli maand een paar heel appetijtelijke toernooien voor ons georganiseerd. Dat
begint met het seniorentoernooi,
waar zo langzamerhand zo’n beetje de hele club aan kan meedoen, want je moet 50
zijn of ouder om je ervoor te kunnen inschrijven. Ben je dat en doe je dat, dan
word je ingedeeld in een groep van 12 die uit 10 of 12 medeschakers bestaat
die ongeveer dezelfde rating hebben als jij. Daar speel je dan vijf partijen
tegen.
Dit jaar waren het Fred en ik die eraan deelnamen. Erg succesvol waren
we niet. Fred eindigde met 3 uit 5, ik met 2½ uit 5. Heel erg treurig werd ik van
een partijtje waarbij ik met zwart twee openingssystemen door elkaar haalde en
al meteen twee pionnen kwijtraakte. Toen ik op de tiende zet ook nog een Loper
weggaf, gaf ik maar op. Zo had ik wel wat aan mijn middag.
Dit
seniorentoernooi eindigde op vrijdag, de maandag daarop ging het Open Nederlandse Kampioenschap van
start. In dat kader wordt er van alles en nog wat georganiseerd: negen-, zes-
en drierondige toernooien, rapid-, snel- en simultaanschaak, enz.
Albert
deed
mee aan het zesrondig toernooi, verloor zijn eerste partij en speelde daarna
hoofdzakelijk tegen kinderen die geen of een heel lage rating hadden en aan dit toernooi
meededen om daar verandering in aan te brengen. Dat deze intentie ten koste van
de rating van Albert ging is natuurlijk niet zoals het hoort. Oom leert zijn
neefje schaken en niet andersom.
Fred
had
zich ingeschreven voor de C-groep van de negenrondige toernooien en ging als
een speer van start. Na 6 ronden stond hij met 5½ punt en een TPR van 1908 in
een groep van 53 op een gedeelde eerste/tweede plaats. Toen kreeg hij, met Wit,
de Portugese variant van het Scandinavisch tegen en hoewel ik hem al zo vaak
verteld heb dat op 3. .., Lg4; 4. Le2 een suffe zet is, speelde hij hem toch,
dus toen ik ’s avonds op de site keek wat van zijn partij het resultaat was
geworden, was ik niet verbaasd dat hij verloren had. Ook de partijen daarna verloor
hij en hij eindigde als 14e.
In
het stukje dat Fred zelf schreef over zijn optreden, stipte hij aan dat hij won
van een jongeman die uit het toernooi gehaald vanwege vermoedelijk spieken op
zijn smartphone. Daar zit nog een heel verhaal aan vast en dat kun je lezen als
je (straks) hier klikt.
Albert
en
ik hadden zich ook ingeschreven voor de vierkampen.
Vooral
aardig aan deze vierkampen is dat je op basis van sterkte wordt ingedeeld. In
mijn groepje bijvoorbeeld was het verschil tussen de hoogste en de laagste
rating zo’n 40 punten. Dat levert over
het algemeen boeiende partijen op met wisselende kansen en iemand die alle drie
zijn partijen wint is een zeldzaamheid.
Albert
revancheerde
zich voor de magere resultaten van de week daar voor, werd met 2½ uit 3
groepswinnaar en won een flink deel van de Elopunten die hij nog maar net had
ingeleverd weer terug.
Ik
scoorde
ook 2½ uit 3, maar werd gedeeld eerste en moest de buit delen met de man tegen
wie ik remise had gespeeld. De twee partijen die ik won hadden een wel
eigenaardig verloop en als je daar benieuwd naar bent, klik je hier.