Ook nu, het wordt
eentonig, traden we niet op volle oorlogssterkte aan. Robbie en Jaap waren dit
keer de afwezigen en Joop en Bert waren hun vervangers. Toch moest er ook in
deze samenstelling gewonnen kunnen worden, maar, het wordt eentonig, we hadden
de wind niet mee. Het werd een rare avond met een hoofdrol voor de
wedstrijdleider van de Nijmegenaren.
Het
begon al voordat we waren begonnen. Patrick moest het opnemen tegen Lucas de
Jong, een alleraardigste jongeman die helaas eén handicap heeft: hij is blind.
Nu is dat spelen tegen visueel gehandicapten voor de schaker die dat niet is
geen pretje. Je moet je zetten mondeling aankondigen, de aangekondigde zet van
je tegenstander decoderen(e5?, nee! ?5, oh, d5!, nee g5) en dan zelf die zet op
je eigen bord uitvoeren. Je denkproces wordt dus constant onderbroken en vooral
als je tijdnood hebt, is dit knap irritant. Patrick vroeg zich dus af of hij tot het
uitvoeren van de zetten van zijn tegenstander verplicht was (art. 4.9) en na
wat heen en weer gepraat bleek dat het niet het geval te zijn: de Fide heeft
een speciaal regelement voor het spelen tegen visueel gehandicapten en dat
decreteert dat je ook de zetten van je tegenstander moet noteren.
Hoe het verder ging lees je HIER.
