Veel animo om een paar uur de club te representeren die door de jaren heen gemiddeld 43 genoeglijke schaakavond biedt bestaat nog steeds niet, maar gelukkig waren daar Jaap en Patrick en gedrieën maakten we er al vluggerend een flitsende dag van die opvallend snel weer voorbij was.
Toen Beatrix nog koningin was scheen vaak de zon op haar verjaardag. Toen konden we voor de hal van het stadhuis het grote bord met de grote stukken neerzetten wat veel publiek trok en waarop doorheen de dag intensief werd gespeeld. Niet dat we daar een lid aan overhielden, maar we waren gezien en dat bood troost.
Sinds Alexander haar opvolgde is het weer naatje: koud, nat, winderig en zijn we gedwongen ons terug te trekken in de beslotenheid van de hal, waar we hoofdzakelijk de aandacht trekken van mensen die op weg zijn naar of terugkomen van een bezoek aan de postzegelclub en die ons vragen of dammen moeilijk is. Zo ging het ook nu. Alleen rond een uur of twee was er even een opleving en werd er een half uurtje aan de vier uitgezette borden door anderen geschaakt dan door ons. Daarna viel er weer een diepe rust in en konden wij ongestoord verder vluggeren.
