ASV5 - DSG2: 4 - 2

In Arnhem leed DSG 2 een pijnlijke nederlaag.
Adri en Gerard speelden remise en alleen Joop wist te winnen.
Hieronder een kort verslag van ronde 3 in de SOS-competitie.

Bord 1. Jan Ravensteijn  - G. Paris: 0  -  1
Omdat mijn tegenstander al vanaf zet 4 in diep gepeins verzonk en dan een zet deed waarmee hij een stuk aanviel dat ik daardoor op een beter veld kon zetten, concludeerde ik dat ik het een goede strategie zijn om mijn stukken niet verder dan de derde rij te plaatsen en te zien wat ie zelf voor constructiefs kon bedenken. Die strategie werkte en ik bereikte een compleet gewonnen eindspel, al was mat nog ver weg. Maar met nog 10 sec, op de klok tegen 23 minuten voor mij, bleef tegenstander flitsend hopeloze zetten doen die ik maar moest noteren. Ik voelde me een flippende boekhouder die voor zijn examen steno was gezakt, Ik werd hier gek van. Ik gaf op.

Bord 2. Gerrie Arends - Adri Bressers: ½  -  ½ 
In een Konings Indische partij speelde ik met zwart tegen een tegenstander, die elk avontuur uit de  stelling wist te halen. Een saaie partij zonder grote fouten eindigde in een vastliggende pionnenstelling met alleen nog koningen. Potremise dus.

Bord 3.  Joop Crooy  - Jan Zuidema: 1  -  0
Lange tijd ging de strijd gelijk op. Door het dame gambiet begon de strijd zich vooral op de damevleugel te ontwikkelen. Zwart kon daar een vrijpion creëren. Maar toen werd zwart wat overmoedig en kwam met beide lopers mijn damevleugel binnenvallen. De lopers stonden niet gedekt en door aftrekschaak kreeg de partij een verrassende wending. Ik kwam materieel in het voordeel maar zwart (Jan) had een sterke vrijpion die gevaarlijk oprukte. De strijd ging lang duren. Iedereen was al uitgespeeld, maar met nog 1 minuut op de klok werden stukken dusdanig geslagen dat de stelling erg eenvoudig en overzichtelijk werd en zwart gaf op

Bord 4. Christaan Zevenbergen  -  Gerard Verstraete:  ½  -  ½ 
Gerard Verstraete (0) met zwart speelde op het vierde bord tegen Christiaan Zevenbergen (1596). Zwart verdedigde in de opening met de Caro-Kann. Wit (Christaan) maakte er de doorschuif variant van door e5 te spelen. Hierna ontwikkelde zwart zijn koningsvleugel niet goed. De toren en het paard stonden beiden geblokkeerd in de hoek van het bord. Dit gaf wit de mogelijkheid om een felle aanval uit te voeren op de koning. Deze aanval bracht echter geen doorbraak in het spel. Wit bood remise aan met als argument; “dit wordt mij te ingewikkeld”. Zwart (Gerard) accepteerde het aanbod. 

Bord 5. Albert Lebbink – Ko Kooman:  0  -  1
Na een rustige start in mijn Londens opening kreeg ik de kans om de pion op h7 te slaan en daarna met Paard en Dame te vervolgen. Ik durfde niet en enkele zetten later durfde ik het nog niet. Even later deed ik het toch, maar het momentum was weg en toen Ko de loper niet sloeg, maar naar g8 ging blunderde ik en verloor een stuk voor 2 pionnen. Maar het ergste kwam, toen ik mijn Dame liet slaan. Ik gaf op. Ik had ’s middags nog wel een artikel gelezen over het belang van het vermijden van blunders in het schaakspel.

Bord 6. Yunus Yetkin -  Herman de Munnik: 0  -  1 ( R) 
Yunus was ziek en omdat ik geen vervanger kon vinden, was dit een reglementaire 0

 

Voor meer informatie over de lezing en Willy Hendriks ga naar Evenementen > Evenementen & activiteiten of KLIK HIER

DSG 1 - Twellose SC 1

Uiteindelijk een geslaagde kennismaking met de Twellose SC1
(oftewel een 3.5-2.5 winst voor DSG1 waar een zwaar bevochten 3-3 de beloning had moeten zijn)

Maandag 24 november kan, volgens enkele insiders, ingaan als een eerste kennismaking van DSG met de Twellose SC. Kon ik met de vraag: "Ligt Twello niet achter Doetinchem", nog enkele gefronste blikken tegenmoet zien, na de geduldige uitleg van Robbie wist ik, dat het inderdaad een halfuurtje met de auto is, maar dan richting Klarenbeek. Na deze kennis aanvulling kon een spannende schaakavond starten. En spannend werd het!

Lang bleven de stellingen onduidelijk. Liters koffie werden weggewerkt, zeker aan het bord van mij en mijn tegenstander. Op bord 4, wist Robbie, zo rond de derde kan koffie, als eerste duidelijkheid te scheppen door zijn tegenstander wat pionnen af te pakken en in een eindspel van ieder 2 torens tot opgave te dwingen. Niet lang daarna bleek dat Jaap op bord 1, met een kwaliteit minder, de lijnen gesloten kon houden in een eindspel van 2 torens tegen een toren en loper. En ja, zonder open lijnen is een toren niet meer waard dan een loper. Zonder perspectief op meer stelde Jaaps tegenstander een remise voor, hetgeen Jaap zonder twijfelen accepteerde. 1.5-0,5 voor DSG1.

Verder was het onduidelijkheid troef. Chiel op bord 6 stond wel duidelijk minder (enkele pionnen en een kwaliteit minder), maar Fred op bord 5 stond totaal onduidelijk, hoewel ik even dacht dat hij een stuk voor stond. Maar naast het bord ben ik toch minder scherp dan op het bord. Ik had gewoon niet goed geteld en qua materiaal stond het eigenlijk gelijk. Bij Patrick aan het derde bord en bij mij aan het tweede bord was zeker alles nog rondom de remisemarges.

Bij Patrick viel toch de volgende beslissing. Na een rustige opzet kwam uiteindelijk een eindspel op het bord van paard en loper tegen paard en loper. Door de minimale openingen aan de damevleugel kon zowel wit niet binnendringen alsook zwart niet uitbreken. Daarmee waren beide koningen veroordeeld tot een dansje op de eigen bordhelft hetgeen, na een enkele poging tot meer, tot remise leidde. Daarna verloor Fred. Ergens werd hij, in een verschrikkelijk ingewikkelde stelling, ondergesneeuwd in allerlei penningen. Uiteindelijk besliste een penning van een paard zijn lot en stortte de stelling in.

Daarmee ontstond een stand van 2 -2 en met in mijn achterhoofd een verlies van Chiel. 
Op dat moment stelde mijn tegenstander, aan bord 2, remise voor en daar was de stelling ook zeker naar. Maar de wedstrijd nog niet. Ik poogde in de ontstane stelling de dames te ruilen waarmee de, nu sterke, zwarte vrijpion een lastig te verdedigen zwakte zou worden. Maar de, tot dan goed spelende, zwartspeler wilde daar terecht niet aan meewerken en ontweek die dameruil waardoor we beide de zetten herhaalden.  Een dreigend verlies van DSG speelde door mijn hoofd, totdat ik een “winstpoging” opmerkte. Net op dat moment kwam het bericht dat Chiel toch weer tot een miraculeuze ontsnapping was gekomen!

Chiel had de stand weer langzaam vrijwel gelijk weten te trekken en had wat pionnen en de kwaliteit teruggewonnen. Met slechts een pion minder wist hij toch een remisehaven te bereiken. Een ware mentaliteitswinst.
Wedstrijdstand dus 2.5 – 2.5 waarbij mijn partij de beslissing kon brengen.

Na de eerdere zetherhalingen was op de 37e zet de volgende stelling, met wit aan zet, ontstaan:

De “verstandige” zet was het aannemen van het remiseaanbod of het afdwingen ervan met Dg3 geweest (3x dezelfde stelling). Wit moet namelijk oppassen dat zwart niet de f-lijn claimt met zijn toren. Mijn “winstpoging” op de 37e zet was 37 Dh4 (!), dreigt Dd8+, en leidde na 37…Df6 38 Dxf6, in zwarts tijdnood, tot dameruil, waarna de zwarte pion op e4 inderdaad zwak werd en ik met een super-paard op b6 tegen een slechte loper op g6, in een Toren + paard tegen Toren + loper eindspel, mijn tegenstander kon aftroeven en hij in zware tijdnood opgaf. 3.5-2.5 voor DSG 1! En weer een winst voor de Doesborghsche mosterdmannen.

Maar wat als ….. mijn tegenstander na mijn “winstpoging” op de 37e zet gewoon koelbloedig met zijn toren een pion op c3 gepakt had? Ik heb die zet geen moment overwogen want ik dacht dan met Dd8 te winnen. Zie weer de stelling. Na 37 Dh4, Txc3(!) 38 Dd8+, Le8 kan wit de toren pakken met 39 Txc3 want…. zwart kan niet terugnemen vanwege Dxd8. Maar zwart heeft veel beter dan de toren pakken! Het is na 39… Dd4+ minimaal remise want wint kan niet meer dan 40 Kf1, Dd1+ 41 Kf2, Dd2+ en wit moet Kf1 spelen waarna zwart met Dd1+ in de zetherhaling gaat. Geforceerd remise dus, gelukkig voor wit.

Het was wel zo eerlijk geweest, een 3-3 bij een eerste kennismaking. Heren uit Twello, bedankt voor de spannende strijd. Het was jullie gegund, maar, helaas voor de Twellose SC1, en gelukkig voor DSG1, heeft het niet zo mogen zijn en dus kan DSG1 met deze winst het nieuwe jaar in, aan de kop van de ranglijsten in de klasse 2B.

ASV 6 - DSG 2: 2½ - 3½

DSG 2 boekte op donderdag 7 november een mooie overwinning in Arnhem: ASV 6  werd met 2½ - 3½ verslagen. 

Bord 1: Jan Ravensteijn - Ahmet Babaoglan. Ik kwam beter uit de opening, maar verspeelde dat voordeel door op een mij onvoordelige afruil in te gaan. Toen ik een zet of vijf de zet miste die me duidelijk voordeel had kunnen brengen, was de stelling in evenwicht en bood ik remise aan. Dat weigerde mijn tegenstander en even later verdween hij voor de tweede keer met zijn telefoon. Daar maakte ik de wedstrijdleider opmerkzaam op. Die ging op zoek naar de dader, legde hem uit dat dit verboden was, gaf hem een waarschuwing, waarna Ahmet aan het bord verscheen, wat stukken omvergooide, waaronder zijn Koning, en verdween. Dit was een duidelijk geval van opgeven en zo won ik. 

Adri verloor aan bord 2 van Mahir.

Bord 3 : Joop Crooy - Rens Nuwenhoud, Na een voorzichtige opening van vooral zwart, waarin wel heel weinig ondernomen werd (zwart speelde e6, Pf6, Pc6 en g6) zag zwart een kleine combinatie over het hoofd waardoor wit een pion won. De strijd ging toen echt los. Wit kreeg een aardige aanval en stond iets beter. Dit ging echter heel lang duren en winst lag niet direct voor het grijpen. Alle teamleden waren al uitgespeeld. Met nog een paar minuten op de klok besloot ik na overleg met de teamleider om remise voor te stellen. Maar de tegenstander mocht geen remise aannemen omdat het team met 2 - 3 achterstand. Toch kwam er door een herhaling van zetten een remise tot stand. Dus 2½ - 3½  voor DSG. 

Bord 4:  Albert vanaf de zijlijn: Yunus speelde met zwart tegen Chris Zevenbergen, Ik heb natuurlijk niet alles gezien, maar ik zag wel een gedegen wedstrijd van hem. Hij speelde wel hoog spel, door met zijn dame een pion op a3 te slaan. Zijn tegenstander ging hierop jagen en had bijna succes, maar het liep goed af en Yunus won tijdens dit gevecht nog een loper. Daarna rondde hij het vakkundig af naar winst. 

Bord 5: Albert Lebbink - Peter Kappert. De wedstrijd ging lange tijd redelijk gelijk op, al gaf de computer na zet 10 steeds een licht voordeel voor wit. Zwart kreeg vrijpion op d3 en wilde die kost wat kost verdedigen, hetgeen een rare stelling bracht. Ik kon de pion slaan en toen stond ik ineens veel beter volgens de computer. (+ 6 ) Ik zag dat voordeel niet zo en na een aantal zetten bood mijn tegenstander remise aan. Na op de andere borden gekeken te hebben, nam ik dat aan.

Bord 6: Gerard Verstraete. Aan bord 6 speelde Gerard een lastige partij tegen een visueel gehandicapte.  Gerard (0) speelde met zwart tegen Hans Corbeel (1646). Hans opende met c4 om daarna zijn paard naar c3 te plaatsen. De Engelse opening! In het middenspel volgde een aanval van zwart met de koningin, het paard en de loper gericht op de witte koning. Hans verdedigde solide en wist deze aanval subliem af te slaan. Hierna volgde afruilen van stukken. Geen van de spelers wist de partij naar zich toe te trekken. Gerard bood na zet 24 remise aan. Na overleg tussen Hans en zijn teamleider werd dit geaccepteerd. Ieder een half puntje voor de geleverde inspanningen.

DSG 1 wint ook van Wageningen 2!

 

In de 2^e ronde van de SOS competitie, maandag 3 november, stond voor DSG 1 de thuiswedstrijd tegen Wageningen 2 op het programma. Het was de vraag of Wageningen zich kon revancheren op het, volgens de cijfers, kansloze verlies tegen de Toren 1 en of DSG 1 koers kon houden dan wel averij zou oplopen. Achteraf kan gezegd worden DSG 1 houdt koers maar spannend was het zeker.

In een partij tussen de teamleiders, zoals het hoort, kreeg ikzelf de mogelijkheid actief in de opening te opereren en greep die kans meteen. Alleen is er ergens rond zet 21 toch een spaak tussen de wielen gekomen. Terwijl ik al het punt telde, zwart leek kansloos passief te staan met een pion minder en twee paarden tegen twee van, actieve potentie, barstende lopers, koos zwart voor de actiefste voortzettingen en kon ik voor mijn gevoel opnieuw beginnen. Het witte voordeel leek, op een a-pionnetje extra na, verdampt. Maar het a-pionnetje extra was net voldoende om zwart op het verkeerde been te trekken. Een foute stukwinst leidde tot een vernietigend schaakje en DSG1 stond met 1-0 voor.

In de tussentijd was Chiel zijn vat op de partij verloren. Ergens was een stuk blijven hangen en met een toren tegen een toren en een paard plus een stuk of drie pionnen streed Chiel toch nog lang een kansloze strijd . Uiteindelijk moest hij met nog weinig tijd op de klok, de vlag strijken. 1-1 dus.

Helaas was inmiddels ook Fred de grip op de stelling kwijt. Gedwongen een kwaliteit te geven had hij nog ergens 3 tot 4 pionnen mee weten te pikken. Niet kansloos dus, maar de witspeler speelde het goed, opende wat lijnen en wist zijn toren en dame tot een tikkie–takkie om te vormen die Fred’s koning gezamenlijk de das omdeden. Goed gespeeld door wit, of heeft Fred iets verzuimd? We krijgen het nog te horen.

Daarna kon Jaap de 2-2 binnen varen. Ergens in de opening had wit een stuk geofferd, maar door goed spel van Jaap uiteindelijk niet meer teruggezien. Jaap speelde een eindspel met dame en twee paarden tegen dame en paard en wist het vakkundig af te wikkelen naar een kansloos eindspel voor wit. Gezegd moet worden dat wit de laatste 20 zetten, te lang doorspeelde, maar wel met nog maar 1 tot 20 seconden op de klok. Ook dat is een kunst op zich.

Met Robbie en Patrick nog aan het spelen begon zich toch langzaam de winst voor DSG af te tekenen. Robbie had tot mijn verbazing, na een moeilijk ogend middenspel, een eindspel op het bord kunnen toveren met wellicht een minimaal voordeeltje. Een remise voorstel werd door Robbie resoluut geweigerd, terwijl ik, voordat Jaap wist te winnen, nog twijfelde aan de houdbaarheid van de stelling van Robbie. Aan de zijlijn lijkt buurman’s gras blijkbaar groener dan het vaak is.

Ondertussen had ook Patrick zijn partij weten te winnen. De pion die hij in de opening had veroverd was in het toreneindspel tot een storende factor in de witte stelling verworden. Een zwerende splinter die zich langzaam verder in het witte vlees boorde. Totdat hij op e2 stond en een vervelende loper op c3 de promotie / de kwaliteitswinst forceerde. 3-2 voor DSG!

En Robbie, gaan we hem nog vertellen dat remise genoeg is voor de teamwinst?
Dat heeft geen zin meer, Robbie staat ondertussen zeker niet slechter. Dan is remise geen optie meer in zijn brein. En het lukt Robbie, wederom, een gewonnen eindspel op het bord te zetten. Zonder haperen voerde hij het naar winst, als een echte eindspelspecialist. Top hoor.

Uiteindelijk een mooie 4-2 winst voor DSG 1, na een mooie zware strijd met Wageningen 2! De mosterd is in Doesburg gebleven!

Voor alle uitslagen KLIK HIER