DSG 1 - Twellose SC 1

Uiteindelijk een geslaagde kennismaking met de Twellose SC1
(oftewel een 3.5-2.5 winst voor DSG1 waar een zwaar bevochten 3-3 de beloning had moeten zijn)

Maandag 24 november kan, volgens enkele insiders, ingaan als een eerste kennismaking van DSG met de Twellose SC. Kon ik met de vraag: "Ligt Twello niet achter Doetinchem", nog enkele gefronste blikken tegenmoet zien, na de geduldige uitleg van Robbie wist ik, dat het inderdaad een halfuurtje met de auto is, maar dan richting Klarenbeek. Na deze kennis aanvulling kon een spannende schaakavond starten. En spannend werd het!

Lang bleven de stellingen onduidelijk. Liters koffie werden weggewerkt, zeker aan het bord van mij en mijn tegenstander. Op bord 4, wist Robbie, zo rond de derde kan koffie, als eerste duidelijkheid te scheppen door zijn tegenstander wat pionnen af te pakken en in een eindspel van ieder 2 torens tot opgave te dwingen. Niet lang daarna bleek dat Jaap op bord 1, met een kwaliteit minder, de lijnen gesloten kon houden in een eindspel van 2 torens tegen een toren en loper. En ja, zonder open lijnen is een toren niet meer waard dan een loper. Zonder perspectief op meer stelde Jaaps tegenstander een remise voor, hetgeen Jaap zonder twijfelen accepteerde. 1.5-0,5 voor DSG1.

Verder was het onduidelijkheid troef. Chiel op bord 6 stond wel duidelijk minder (enkele pionnen en een kwaliteit minder), maar Fred op bord 5 stond totaal onduidelijk, hoewel ik even dacht dat hij een stuk voor stond. Maar naast het bord ben ik toch minder scherp dan op het bord. Ik had gewoon niet goed geteld en qua materiaal stond het eigenlijk gelijk. Bij Patrick aan het derde bord en bij mij aan het tweede bord was zeker alles nog rondom de remisemarges.

Bij Patrick viel toch de volgende beslissing. Na een rustige opzet kwam uiteindelijk een eindspel op het bord van paard en loper tegen paard en loper. Door de minimale openingen aan de damevleugel kon zowel wit niet binnendringen alsook zwart niet uitbreken. Daarmee waren beide koningen veroordeeld tot een dansje op de eigen bordhelft hetgeen, na een enkele poging tot meer, tot remise leidde. Daarna verloor Fred. Ergens werd hij, in een verschrikkelijk ingewikkelde stelling, ondergesneeuwd in allerlei penningen. Uiteindelijk besliste een penning van een paard zijn lot en stortte de stelling in.

Daarmee ontstond een stand van 2 -2 en met in mijn achterhoofd een verlies van Chiel. 
Op dat moment stelde mijn tegenstander, aan bord 2, remise voor en daar was de stelling ook zeker naar. Maar de wedstrijd nog niet. Ik poogde in de ontstane stelling de dames te ruilen waarmee de, nu sterke, zwarte vrijpion een lastig te verdedigen zwakte zou worden. Maar de, tot dan goed spelende, zwartspeler wilde daar terecht niet aan meewerken en ontweek die dameruil waardoor we beide de zetten herhaalden.  Een dreigend verlies van DSG speelde door mijn hoofd, totdat ik een “winstpoging” opmerkte. Net op dat moment kwam het bericht dat Chiel toch weer tot een miraculeuze ontsnapping was gekomen!

Chiel had de stand weer langzaam vrijwel gelijk weten te trekken en had wat pionnen en de kwaliteit teruggewonnen. Met slechts een pion minder wist hij toch een remisehaven te bereiken. Een ware mentaliteitswinst.
Wedstrijdstand dus 2.5 – 2.5 waarbij mijn partij de beslissing kon brengen.

Na de eerdere zetherhalingen was op de 37e zet de volgende stelling, met wit aan zet, ontstaan:

De “verstandige” zet was het aannemen van het remiseaanbod of het afdwingen ervan met Dg3 geweest (3x dezelfde stelling). Wit moet namelijk oppassen dat zwart niet de f-lijn claimt met zijn toren. Mijn “winstpoging” op de 37e zet was 37 Dh4 (!), dreigt Dd8+, en leidde na 37…Df6 38 Dxf6, in zwarts tijdnood, tot dameruil, waarna de zwarte pion op e4 inderdaad zwak werd en ik met een super-paard op b6 tegen een slechte loper op g6, in een Toren + paard tegen Toren + loper eindspel, mijn tegenstander kon aftroeven en hij in zware tijdnood opgaf. 3.5-2.5 voor DSG 1! En weer een winst voor de Doesborghsche mosterdmannen.

Maar wat als ….. mijn tegenstander na mijn “winstpoging” op de 37e zet gewoon koelbloedig met zijn toren een pion op c3 gepakt had? Ik heb die zet geen moment overwogen want ik dacht dan met Dd8 te winnen. Zie weer de stelling. Na 37 Dh4, Txc3(!) 38 Dd8+, Le8 kan wit de toren pakken met 39 Txc3 want…. zwart kan niet terugnemen vanwege Dxd8. Maar zwart heeft veel beter dan de toren pakken! Het is na 39… Dd4+ minimaal remise want wint kan niet meer dan 40 Kf1, Dd1+ 41 Kf2, Dd2+ en wit moet Kf1 spelen waarna zwart met Dd1+ in de zetherhaling gaat. Geforceerd remise dus, gelukkig voor wit.

Het was wel zo eerlijk geweest, een 3-3 bij een eerste kennismaking. Heren uit Twello, bedankt voor de spannende strijd. Het was jullie gegund, maar, helaas voor de Twellose SC1, en gelukkig voor DSG1, heeft het niet zo mogen zijn en dus kan DSG1 met deze winst het nieuwe jaar in, aan de kop van de ranglijsten in de klasse 2B.