In de derde ronde bij de kampioensgroep spande het
er dus om. Robbie moest winnen van Steffen, remise zou waarschijnlijk
uitdraaien op een beslissingsmatch. Robbie won dus. Maar makkelijk ging het
niet. Robbie was duidelijk onder invloed van het gewicht van deze partij en
zette zijn partij beduidend minder fris en vrolijk op dan we van hem gewend
zijn. Steffen, tot grote hoogte opgestuwd door de morele steun en strategische
aanbevelingen die we hem vooraf hadden meegegeven, hield dan ook kranig stand.
En geleidelijk aan begon de stelling scherper te worden en beide partijen
bouwden imposante dreigingen op; Robbie dus, maar ook Steffen. Jammer nu was –
voor de afwikkeling van de competitie, niet voor Robbie -, dat Steffen zijn eigen dreiging niet serieus
genoeg nam en overging tot verdedigen in plaats van door te gaan met zijn
aanval. Dat kostte hem de partij en leverde Robbie het kampioenschap op. (Zie voor de partij de database van DSG: Diversen - Patijanaliyses en Database DSG of klik hier.)
Die
deed daarmee iets wat in ieder geval de laatste 35 jaar (want dat is de periode
in onze geschiedenis die behoorlijk beschreven is) niet door iemand anders is
gepresteerd: het in één seizoen van alle kampioenschappen.
De slager van Jumbo
kunnen we nu wel de slachter van Doesburg noemen. Geweldig, man!!! Van harte
gefeliciteerd!
Jan kwam tegen Patrick actiever uit de opening en op
zijn 18de zet kon hij groot voordeel bereiken. Maar in plaats van te
kiezen voor de optie no-nonsense, koos hij voor de artistieke benadering. Was
Patrick in goede doen geweest, dan zou hij de stelling weer in evenwicht hebben
gebracht. Nu koos hij voor een verkeerd plan en Jan kon alsnog tot no-nonsense
overgaan. Zes zetten later won hij een Paard, weer zes zetten later de partij.
Eindstand
Kampioensgroep
- Robbie 2½ punt
- Jan 2 punten
- Patrick 1 punt
- Steffen ½ punt