DSG1 – Doetinchem 2: ½ - 5½
DSG2 – Doetinchem 4: 1 – 3
Omdat
voor beide teams degradatie noch promotie tot de mogelijkheden behoorde, stond
er niets natuurlijk niets meer op het spel, maar dat neemt niet weg dat de
afronding van het seizoen wat feestelijker had gekund. Nu vielen de verrichtingen van het tweede het
hele seizoen al niet mee: 8 bordpunten uit 30 partijen, twee keer een
gelijkspel, drie nederlagen. Maar dat ze ook niet konden winnen van Doetinchem
4, met gemiddeld een dikke honderd ratingpunten minder dan de onzen, was toch
wel een teleurstelling. Fred won, daar
bleef het bij. Kijken we naar de individuele eindscores, dan is het wel
duidelijk waarom ons tweede laatste werd. Alleen Albert behaalde een kleine
plusscore.
Ook
de mannen van het eerste moeten zich betere tijden kunnen herinneren. Na een
flitsende start werden drie wedstrijden met 2½ - 3½ verloren, waarvan er zeker
twee gewonnen hadden moeten geworden. Dat er van Zevenaar2 en Doetinchem2
verloren zou worden, was logisch, maar zo desastreus had nu ook weer niet
gehoeven, zelfs niet met het reserveteam dat tegen Doetinchem optrad. Fred op bord 1 hield de stelling lang in
evenwicht tot hij een aftrekschaakje over het hoofd zag. Henk en Ben hadden te
sterke tegenstanders, dat kan je wel eens hebben. Emile bereikte een
veelbelovende stelling en koos toen voor het verkeerde plan, Jan stond
duidelijk beter maar begon toen te hallucineren. Aan bord zes redde Albert nog
een beetje eer door een potremisestelling remise te houden. Vielen ook hier de
verrichtingen van diverse spelers niet mee, Patrick en Joop vormden hierop een
uitzondering. Met een rating van 1733 behaalde Patrick een TPR van 1849, Joop,
met een rating van 1447, scoorde aan bord 6 een TPR van 1509.