Citroen,
citroen,
Fred
en Albert kampioen.
De
slotdag zou een mooie dag kunnen worden, want zowel Albert als Fred maakten
kans dit toernooi als groepswinnaar te beëindigen. Albert (1355) moest daartoe
winnen van Ko Kooman (1366), die een halve punt op hem voorstond, Fred (1499)
had aan remise genoeg tegen Jan van Galen (1530).
En
het werd een mooie dag!
Albert
ging er, zoals hij dat het hele toernooi al had gedaan, weer fris en agressief
tegen aan.
Snel
ontwikkelen, aanvallen, doordrukken, oprollen. Dat had hem tot dusver geen
windeieren gelegd en ook nu was hij daar succesvol mee. Om half twaalf, een uur
na het begin van de partij, kon zijn tegenstander opgeven.
Fred
speelde volgens hetzelfde principe als Albert. In welke fase van zijn partij ik
ook een kijkje gingen nemen, wat ik zag was steeds hetzelfde beeld: een
tegenstander in de verdrukking. Omdat Fred het wat ingewikkelder maakte dan
Albert, duurden zijn partijen langer, maar tegen half twee had ook hij de winst
binnen.
En
zo hadden wij twee groepswinnaars: Albert
met 4 uit 5, Fred met 4½ uit 5.
Mooi
gedaan heren! Ga zo door! Jullie weten nu dat jullie het kunnen! En
gefeliciteerd, natuurlijk.
Wat
overigens hun winst extra aardig maakt, is niet alleen de geldprijs die daar
bijhoort, maar is ook de ratingsprong die je daarbij maakt: zo’n 25 punten voor
Albert, zo’n 50 punten voor Fred. Een nadeel is dan weer dat je op de
prijsuitreiking moest wachten die om 16.45 was gepland (Albert ruim vijf uur,
Fred ruim drie uur).
Dit lijken twee mannen die in de wachtkamer van Frank een patiënt met zijn hoofd
in het verband uit de behandelkamer zien komen, maar nee hoor, dit zijn twee
trotse groepswinnaars die het wachten op de prijsuitreiking wat lang valt.
Henk,
die na drie ronden op een gedeelde laatste plaats stond, kreeg toch de smaak
nog te pakken en na remise in de vierde ronde,
won hij in de vijfde van de geduchte Edzar Bosch
van
Rosenthal waardoor hij met 2 uit 5 als achtste eindigde.
Ook
Jan won zijn laatste partij en behaalde daarmee, ondanks een matige score van 3
uit 5, tot zijn verbazing een gedeelde derde t/m vijfde plaats. Dat hij die
plaats en de daarbij behorende buit moest delen met de man die één van zijn
punten te danken had aan het feit dat de telefoon van Jan even hoorbaar had
gerinkeld, strooide toch wat zout in een wond die nog niet helemaal dicht was.
Al
met al kunnen wij Doesburgers terugzien op een zeer geslaagd toernooi en ook op
een heel plezierig toernooi. Het was prima georganiseerd, je had geen last van
kinderen met nepratings, je speelde iedere dag weer tegen iemand met ongeveer
dezelfde rating als jij en omdat je in een gesloten groepje van twaalf deelnemers
speelde, legde je makkelijk contacten.
Kortom, als schaken je
hobby is en je bent 50 jaar of ouder en
je hebt een beetje tijd, doe je jezelf tekort als je dit toernooi aan je
voorbij laat gaan.
