Afgelopen woensdag (22 februari dus) werd in het Betuwse Zetten weer het Geurtsentoernooi gespeeld. Dit is een bijzonder aardig toernooi en wel hierom. Ten eerste mag je er pas aan meedoen als je 50 jaar of ouder bent. Je hoeft dus niet bang te zijn dat je door puistige pubers of kinderen die net boven de tafelrand uitsteken, van het bord wordt geschoven. Bij de oudere medemens is het toernooi dan ook zeer in trek. Van heinde (Rotterdam, Groningen) en verre (Kleef.Amsterdam) stroomt men toe en afgelopen woensdag waren er zo’n 260 schakers in de verdienstelijke weer.
Aardig is ook dat je in een groep speelt met schakers van ongeveer dezelfde sterkte.
Heel aardig is natuurlijk dat na afloop iedereen met een prijs naar huis gaat: een doosje met daarin zes potjes door Geurtsen geproduceerd levensmiddel. Abrikozenjam, frambozenjam, aardbeienjam, bosbessenjam, een potje appelmoes en vier bosvruchtenjam. Heerlijk allemaal. En als je wint, of bijna wint, krijg je een nog veel grotere doos met nog veel meer potjes van Geurtsen. Ook allemaal van uitstekende kwaliteit. Je zou je buren, vrienden, bekenden, familie dan ook willen aanraden: “Koop potjes van Geurtsen.” Maar wat zo gek is: je ziet die potjes nergens. Bij AH niet, bij de Coöp niet, bij Aldi niet, in delicatessenzaken niet, nergens. Ik denk dan ook dat die Geurtsen niet voor de handel produceert, maar om weg te geven.
Deze vrijgevigheid heeft overigens wel een keerzijde. Van mijn pakket van vorig jaar heb ik nog twee potjes jam over. De appelmoes krijg ik in de loop van het jaar wel op, maar met die vijf potten nieuwe jam wordt het moeilijker. Je moet er niet aan denken dat je wint, dan krijg je er elf bij. Dat kun je je alleen permitteren als je een groot gezin hebt of een voedselbank om de hoek hebt. Maar wat moeten Tineke en ik ermee? Ik, mijn groep winnen bij het Geurtsentoernooi? Geen sprake van!
Maar om niet te winnen had ik best wat minder partijen kunnen verliezen als ik dit keer deed. 2½ uit zeven (één punt cadeau gekregen vanwege een bye), was niet bepaald indrukwekkend, al had ik in mijn groep een van de laagste ratings. Negen van 46 medestrijders liet ik achter me en eindigde op een 38ste plaats.
Heel wat beter deed Albert het, die dit jaar voor het eerst meedeed. Na een moeizame start kreeg hij de smaak te pakken en eindigde in een groep van 42 op een verdienstelijke 17de plaats.
Ronduit indrukwekkend was de prestatie van Emile. Beheerst maar agressief zette hij zijn partijen op, loerend naar zwaktes, open lijnen, aanvalsdoelen. Ook in tijdnood bleef hij koelbloedig. En zijn resultaat mag er zijn. 4½ punt en een twaalfde plaats in een groep van 50.
Volgend jaar gaan we weer en hopelijk gaan er meer. Ik droom er van dat we met een spelersbus naar Zetten moeten.